Η καπιταλιστικο-γραφειοκρατική αναγκαιότητα της εσπευσμένης δολοφονίας του Στάλιν

Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΣΠΕΥΣΜΕΝΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ

Ή
ΠΩΣ «ΑΝΕΒΑΖΕΙΣ» ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ

Μία από τις βασικές δυναμικές εξισώσεις που ισχύει σε κάθε εμπορευματική κοινωνική οικονομία καπιταλιστικού ή μη καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είναι αυτή που θέλει τις εξής δύο ποσότητες να είναι ίσες:
Α = «Το άθροισμα των αξιών όλων των προϊόντων»,
Β = «Το άθροισμα των τιμών όλων των προϊόντων».
Δηλαδή, Α = Β.

Ένας θεμελιώδης νόμος του καπιταλισμού και ιδιαιτέρως του μονοπωλιακού καπιταλισμού είναι ο νόμος του μέγιστου κέρδους. Ακριβώς εξαιτίας αυτού του νόμου και επειδή το κέρδος πραγματοποιείται σε τιμές, άρα σε χρήμα, δημιουργείται στη καπιταλιστική οικονομία η ανάγκη να τυπώνεται ολοένα και περισσότερο χρήμα, ώστε να αντικαθίσταται το μέρος του χρήματος που βγαίνει από την κυκλοφορία με την μορφή κερδών, από τα οποία ένα μέρος κεφαλαιοποιείται και ένα μέρος αποθησαυρίζεται.
Ειδικώς στις ημέρες μας ακόμη και το αποθησαυρισμένο χρήμα κεφαλαιοποιείται στην σφαίρα του πλασματικού κεφαλαίου. Άρα, κατά κανόνα, η εμπορευματική κυκλοφορία διαμεσολαβείται από περισσότερο χρήμα από όσο είναι αναγκαίο για να πραγματοποιηθούν οι αξίες σε τιμές.
Πέραν τούτου, το ίδιο το χρηματιστικό κεφάλαιο πολλές φορές προκαλεί αύξηση του κυκλοφορούντος χρήματος, τεχνηέντως και συνειδητώς, επιπλέον αυτής της αύξησης που γίνεται νομοτελειακώς.

Πως ήταν δομημένο το σύστημα της ΕΣΣΔ επί Στάλιν;
Στην οικονομία της ΕΣΣΔ υπήρχε ανά πάσαν στιγμήν νομισματικό απόθεμα που χρησιμοποιούνταν για την χρηματοδότηση διάφορων αναγκών της χώρας.
Η εισροή χρήματος από το εξωτερικό γινόταν από την πώληση κυρίως πετρελαίου και άλλων ορυκτών και έπειτα με αυτό το χρήμα αγόραζαν ότι κρίνανε αναγκαίο για την χώρα.
Το ίδιο νόμισμα, το ρούβλι, έγραφε επάνω ότι: «έχει αντίκρισμα στην οικονομία». Σήμερα, αντιθέτως, διαβάσατε τί γράφει το ρούβλι που έχουν η Ρώσοι στην τσέπη τους;
Δεν γράφει τίποτε! Γράφει μόνον ότι είναι νόμισμα της ιδιωτικής Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας, ούτε καν νόμισμα της Ρωσίας, δηλαδή είναι νόμισμα ενός μη κρατικού οργανισμού όπως ακριβώς είναι και το δολάριο ή ακόμη χειρότερα το ευρώ.

Επί Στάλιν δεν υπήρχε καμιά σχέση μεταξύ του νομίσματος που υπήρχε σε κυκλοφορία και του αποθεματικού νομίσματος. Με άλλα λόγια, το χρήμα στην ΕΣΣΔ το τύπωνε η Κρατική Τράπεζα, όπου ο ρόλος της ήταν καθαρά τυπικός, ενώ η κυβέρνηση ήταν αυτή που καθόριζε την ποσότητα χρήματος που θα τυπωνόταν. Αυτός ήταν και ο λόγος που στην ΕΣΣΔ του Στάλιν δεν υπήρχε ποτέ πληθωρισμός! Μία φορά μόνον μετά τον πόλεμο υπήρξε πολιτική πρόκλησης πληθωρισμού, που ήταν όμως απολύτως σωστή και ενδεδειγμένη για τις περιστάσεις επιλογή.

Θα εξηγήσουμε συνοπτικώς τί έκανε ο Στάλιν και εξαιτίας τούτου τον δολοφόνησαν. Ο Στάλιν συνέλαβε και έθεσε σε εφαρμογή την ιδέα της σταδιακής απονέκρωσης του μηχανισμού εκτύπωσης χρήματος!
Για αυτόν τον λόγο και τον δηλητηρίασαν.

Ας δούμε πως λειτουργούσε η οικονομία της ΕΣΣΔ επί Στάλιν.
Ας υποθέσουμε ότι ευρισκόμαστε σε μία θέση ισορροπίας όπου η συνολική ποσότητα των παραγόμενων προϊόντων της σοβιετικής οικονομίας είναι 100 μονάδες και η συνολική ποσότητα χρημάτων που κυκλοφορούν στην σοβιετική οικονομία είναι επίσης 100 μονάδες. Τα δύο ποσά δηλαδή είναι ίσα. Οι οικονομολόγοι λένε στην περίπτωση αυτή ότι το νόμισμα έχει αντίκρισμα στην οικονομία.
Στη συνέχεια, όπως συνέβαινε πάντα επί Στάλιν με την διαρκή ποσοτική και ποιοτική ανάπτυξη της οικονομίας, άνοιγαν νέα εργοστάσια, η καλλιεργούμενη γη γινόταν πιο αποδοτική με την εφαρμογή νέων επιστημονικών μεθόδων κοκ. με αποτέλεσμα η ποσότητα των νέων αγαθών που παραγόταν και ριχνόταν στην αγορά να είναι πχ. 10 μονάδες, οπότε το συνολικό κυκλοφορούν προϊόν γινόταν 110 μονάδες. Σε αυτήν την περίπτωση διαταράσσεται η ισότητα των δύο μεγεθών και η ποσότητα προϊόντων 110 μονάδων γίνεται μεγαλύτερη από την ποσότητα των 100 μονάδων αντιστοιχούντος νομίσματος που κυκλοφορεί στην αγορά, και συγκεκριμένα κατά 10 μονάδες.

Τί θα έπρεπε να είχε κάνει ο Στάλιν για να διατηρήσει εν ισχύ την εξίσωση;
Προφανώς θα έπρεπε να τυπώσει 10 μονάδες νέου χρήματος και να το ρίξει στην αγορά.
Όμως ο Στάλιν δεν τυπώνει νέο χρήμα, διότι δεν το χρειάζεται, αφού το σύστημά του δεν κερδίζει τίποτε με το τύπωμα χρήματος, καθότι αυτό δεν διέπεται από τον νόμο του μεγίστου κέρδους. Αυτή του η επιλογή έχει ως αποτέλεσμα από την μια τα προϊόντα να αυξάνονται και από την άλλη η ποσότητα του χρήματος σε κυκλοφορία να παραμένει ίδια.
Τι άλλο απέμενε να κάνει για να αποκαταστήσει την εξίσωση νομίσματος-προϊόντων;
Προφανώς, να ρίξει τις τιμές των προϊόντων στην σοβιετική αγορά.
Αυτό ακριβώς έπραξε ο Στάλιν, και έτσι πάλι η ποσότητα κυκλοφορούντος χρήματος εξισώθηκε με την ποσότητα των παραγόμενων προϊόντων.
Με τον μηχανισμό αυτό κατάφερνε να ΜΕΙΩΝΕΙ τις τιμές των προϊόντων και να προσφέρει την απαιτούμενη ποιοτική και ποσοτική επάρκεια στον σοβιετικό λαό.
Η ανάπτυξη της οικονομίας σε πραγματικά σοσιαλιστική κατεύθυνση βοήθησε τον Στάλιν επίσης να επινοήσει έναν μηχανισμό που σταδιακώς μείωνε την ψαλίδα μεταξύ των μισθών ανεβάζοντας με μικρότερους ρυθμούς τους υψηλούς μισθούς και με μεγαλύτερους ρυθμούς τους χαμηλούς μισθούς, ένας ακόμη λόγος της συγκεντροποίησης του ταξικού μίσους του αντεπαναστατικού τμήματος της κομματικής και κρατικής γραφειοκρατίας στο πρόσωπό του.
Ακριβώς γι αυτό τον λόγο η κοινωνική αντεπανάσταση διακηρύσσει την πολιτική της νίκη με την ανιστόρητη και αντιιστορική «κριτική της προσωπολατρίας» δείχνοντας καθαρά την αστική υποκειμενιστική και ιδεαλιστική αντίληψη της για την ιστορία, την αστική της ιδεολογία.

Ας δούμε όμως πού βασίζεται η σημερινή οικονομία της Ρωσίας.
Βασίζεται στην δημιουργία χρήματος από το τίποτε. Θα πρέπει το σύστημα να δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να τυπώνεται νέο χρήμα. Εδώ λοιπόν αρχίζουμε με 100 μονάδες χρημάτων σε κυκλοφορία και επίσης 100 μονάδες παραγόμενων προϊόντων. Αυτά τα ποσά έχουν μία δυναμική εξάρτηση το ένα από το άλλο. Θεωρήσαμε μια ιδανική περίπτωση όπου τα δύο ποσά είναι ίσα, και λέω ιδανική διότι σήμερα είναι αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει δηλαδή συνέχεια να τυπώνεται νέο χρήμα, διότι αλλιώς χάνεται το νόημα της ζωής, θα πρέπει να τυπώνεται νέο χρήμα και να καταστρέφεται η αντιστοιχία χρήματος-προϊόντων προκειμένου να εξασφαλίσουν το μέγιστο κέρδος και την διατήρηση της αστικής εξουσίας. Τυπώνουν λοιπόν επιπλέον 10 μονάδες χρήματος περισσότερο από το αναγκαίο και το ρίχνουν στην κυκλοφορία. Έτσι το κυκλοφορούν χρήμα γίνεται 110 μονάδες, ενώ τα παραγόμενα προϊόντα είναι 100 μονάδες. Τι σημαίνει αυτό; Προφανώς σημαίνει ΑΥΞΗΣΗ των τιμών των προϊόντων!

Δηλαδή στο σύστημα που βασικός συντελεστής της δημιουργίας και λειτουργίας του ήταν ο Στάλιν, η μείωση των τιμών ήταν τόσο αναπόφευκτη όσο αναπόφευκτη είναι η αύξηση των τιμών στο σημερινό σύστημα. Δεν χρειάζεται κανείς να σκεφτεί για να αποφανθεί ότι το σύστημα που ευνοεί τον λαό είναι αυτό που μειώνει τις τιμές, δηλαδή το σύστημα Στάλιν και αυτό που ευνοεί τους καπιταλιστές (βιομήχανους, τραπεζίτες, εμπόρους, ιδιοκτήτες ακινήτων) είναι το σημερινό σύστημα που αυξάνει τις τιμές των προϊόντων.

Θα μπορούσε λοιπόν ο σημερινός μηχανισμός εκτύπωσης χρήματος να ανταγωνιστεί το σύστημα Στάλιν;
Μα φυσικά όχι! Υστερεί και μάλιστα κατά πολύ! Για την ακρίβεια είναι διαμετρικώς αντίθετο σύστημα από αυτό του Στάλιν.
Φανταστείτε να πηγαίνει ένας τουρίστας και να του έλεγαν:
- Σε εμάς ξέρετε οι τιμές συνέχεια πέφτουν καθώς αυξάνει η παραγωγή.
- Αλήθεια! θα αναφωνούσε ο τουρίστας.
- Ναι, σήμερα πάλι έπεσαν οι τιμές. Πριν από ένα μήνα το ίδιο!
- Περίεργο, θα απαντούσε ο τουρίστας. Γιατί άραγε στην χώρα μου όσο περισσότερο παράγουμε τόσο περισσότερο αυξάνονται οι τιμές; Αλλά και όταν δεν παράγουμε περισσότερο αλλά λιγότερο, πάλι οι τιμές αυξάνονται;

Ας αναρωτηθούμε λοιπόν σε ποιά χώρα υπήρχαν πραγματικά ανθρώπινα δικαιώματα το 1952;
Σαφώς στην ΕΣΣΔ του Στάλιν, που μόλις είχε εξέλθει από επαναστάσεις, εισβολές ξένων, εμφύλιους πολέμους, λοιμούς, παγκόσμιους πολέμους, αντίθετα από ότι συνέβη στην Δύση όπου, παραδείγματος χάριν, άλλα λεωφορεία χρησιμοποιούσαν οι λευκοί και άλλα οι μαύροι.

Είναι καταφανές ότι ο οποιοσδήποτε ανταγωνισμός αυτών των δύο συστημάτων, αν αφηνόταν να λειτουργήσουν ανεμπόδιστα, θα κατέληγε μέσα σε λίγα χρόνια με μαθηματική ακρίβεια στην συντριπτική ήττα της Δύσης.
Αλλά ταυτοχρόνως και στην συντριπτική ήττα των φιλόδοξων αυτονομημένων ηττημένων αστικών τμημάτων της σοβιετικής γραφειοκρατίας που ελλόχευαν να υφαρπάξουν την εξουσία από τον Στάλιν και να παλινορθώσουν τον καπιταλισμό στην ΕΣΣΔ.
Για αυτό ακριβώς τον λόγο έπρεπε να δολοφονήσουν οι δύο χαμένοι τον κοινό τους εχθρό, τον Στάλιν, πάση θυσία, και στην συνέχεια να αλλάξουν το οικονομικό του σύστημα που διαδοχικώς μείωνε τις τιμές των προϊόντων στην οικονομία της ΕΣΣΔ!

Σε αυτό βοηθήθηκαν από τις αδυναμίες του πρώιμου σοσιαλισμού όπου η εξουσία αναγκαστικά ασκείται από την συνειδητή κομματική πρωτοπορία και όχι από μία καθολικά και μαζικά συνειδητοποιημένη εργατική τάξη.
Και πράγματι, το πρώτο που έκανε η Χρουστσιοφική ληστοσυμμορία μετά την δολοφονία του Στάλιν ήταν να αλλάξει αμέσως το νομισματικό σύστημα που είχε αυτός οικοδομήσει.
Τι είχε γίνει δηλαδή;
Ο Στάλιν ανακοίνωσε ότι η οικονομία του θα βασίζεται αποκλειστικά και μόνον στον χρυσό.
Όχι στο χρυσό δολάριο, αλλά στο χρυσό ρούβλι!
Υπήρχε δηλαδή μία διαχωριστική γραμμή μεταξύ της σταλινικής ΕΣΣΔ και της Δύσης: Νόμισμα βασισμένο στο χρυσό ρούβλι αποκλειστικώς και νόμισμα βασισμένο στο χρυσό δολάριο, αντιστοίχως.
Δολοφονούν τον Στάλιν και η οικονομία της ΕΣΣΔ αρχίζει σταδιακώς να βασίζεται στο δολάριο, ώσπου πέρασε συνολικώς στο σύστημα του δολαρίου, δηλαδή σε ένα σύστημα όπου θα έχανε σε κάθε περίπτωση την μάχη, διότι η αληθινή αξία του ρουβλιού δεν θα μπορούσε να μετριέται αλλιώς παρά μόνον στην πραγματική ανταλλαγή με δολάρια. Από αυτό συνεπάγεται η υπόθαλψη δημιουργίας «ελεύθερης» μαύρης αγοράς χρήματος. Έτσι ουσιαστικώς άλλος άρχισε να εκδίδει το νόμισμα της ΕΣΣΔ και κρατούσε τον έλεγχο, ενώ η ΕΣΣΔ βασιζόταν κατ’ ουσίαν όχι στο εθνικό της νόμισμα αλλά σε συνάλλαγμα.

Και πάλι όμως, από την μια πλευρά τα θεμέλια που έριξε ο Στάλιν ήταν τόσο γερά, και από την άλλη το 1973 η εγκατάλειψη από της ΗΠΑ του χρυσού δολαρίου, καθιστούσαν αβέβαιη την ήττα της ΕΣΣΔ και ταυτοχρόνως οδηγούσαν τις ΗΠΑ ουσιαστικώς σε χρεοκοπία.
Τότε, το 1973, ήταν η χρυσή ευκαιρία για την ΕΣΣΔ να διαλύσει ολοκληρωτικά τις ΗΠΑ. Αλλά ο ρεβιζιονισμός και η ληστοσυμμορίτες του ΚΚΣΕ προσέβλεπαν σε μία καθολική και πλήρη παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ, ένα πρότζεκτ που θα έπαιρνε επ’ αόριστον αναβολή, αν έμπαινε σε έναν νομισματικό πόλεμο με τις ΗΠΑ, παρά το γεγονός της απολύτως βέβαιης νίκης της.

Τέτοια ευκαιρία για παγκόσμια κυριαρχία της ΕΣΣΔ που είχε ετοιμάσει ο Στάλιν, ο εχθρός δεν θα την ξανάδινε ποτέ πια! Έπρεπε δηλαδή την άλλη ημέρα από την εγκατάλειψη του χρυσού από τις ΗΠΑ να βγει η ΕΣΣΔ και να πει ότι το δολάριο δεν βασίζεται πλέον στον χρυσό, αλλά το δικό μας ρούβλι βασίζεται αποκλειστικώς και μόνον πάνω στον χρυσό. Και τότε θα ερχόταν το τέλος της αμερικάνικης αυτοκρατορίας.

Ως εκ θαύματος γλύτωσαν τότε οι ΗΠΑ και μαζί της ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός. Κατανοώντας την δεινή τους θέση οι ΗΠΑ το 1973 και αμέσως μετά την εγκατάλειψη της βάσης του χρυσού και την άρνηση της ΕΣΣΔ να της δώσει την χαριστική βολή, μετέφεραν σταδιακώς τον κύριο όγκο της παραγωγής τους στις ασιατικές «τίγρεις» καθώς και στην Κίνα, και αυτό τους έσωσε!
Και αν θυμηθούμε ποιός έφταιγε πάλι τότε που η Κίνα και η ΕΣΣΔ τα είχαν σπάσει, ήταν ο ίδιος ο Χρουστσόφ, ενώ επί Στάλιν ο Μάο Τσε Τουνγκ έθρεφε τεράστια συμπάθεια προς την ΕΣΣΔ και προσωπικώς προς τον Στάλιν. Με άλλα λόγια ήταν η Χρουστσιοφική ληστοσυμμορία που έσωσε την Αμερική το 1973 από την βέβαιη καταστροφή και τούτο όχι από φιλευσπλαχνία, αλλά διότι θα έπρεπε να αναβάλει επ’ αόριστο την προετοιμασία για το πέρασμα στον καπιταλισμό, δηλαδή την ολική υφαρπαγή του πλούτου του σοβιετικού λαού από τους γραφειοκράτες του ΚΚΣΕ, ενός πλούτου που δημιουργήθηκε κατά κύριο όγκο την σταλινική περίοδο.

Θυμίζουμε επίσης ότι ο Στάλιν έγραψε το αριστουργηματικό του βιβλίο: «Τα Οικονομικά Προβλήματα του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» το οποίο μέχρι σήμερα μόνον λίγοι άνθρωποι φαίνεται ότι έχουν κατανοήσει εις βάθος. Στην Ελλάδα το μικρό αυτό βιβλίο έχει μεταφραστεί από δύο εκδότες.

Είναι πια γνωστό σε όλους ότι οι σημερινοί έλληνες καθεστωτικοί οικονομολόγοι, κάθε άλλο παρά ως αστοί θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν, μάλλον, περισσότερο θα τους ταίριαζε ο χαρακτηρισμός σφουγγοκωλάριοι των καναλιών της άρχουσας κάστας που ανακοινώνουν μόνον ότι είναι γραμμένο στο χαρτί που τους δίνουν οι εντολείς καναλάρχες, τα δε βιβλία τους δεν έχουν σχέση ούτε με την επιστήμη της πολιτικής ούτε με την επιστήμη της οικονομίας.
Στις παλαιότερες όμως γενιές ελλήνων αστών οικονομολόγων, υπήρχαν κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις που ουδεμία σχέση είχαν με τα σημερινά παπαγαλάκια οικονομολόγους όλου του κοινοβουλιακού φάσματος. Μάλιστα, κάποιος από αυτούς (Α.Π.) που έφτασε μάλιστα και πολύ-πολύ ψηλά (από κάποιον θείο μου που έτυχε να είναι υφιστάμενος του πρώτου, πληροφορήθηκα ότι είχε και σχέσεις με το βουνό …) είχε την τόλμη να αναθέσει σε κάποιον φοιτητή του να κάνει την διδακτορική του διατριβή πάνω σε αυτό το βιβλίο του Στάλιν, κάτι που έπραξε και μάλιστα δημοσίευσε.

Καθόλου δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι εξ αιτίας της πρακτικής εφαρμογής του περιεχόμενου του έργου του: «Τα Οικονομικά Προβλήματα του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ», καταδίκασαν και δολοφόνησαν τον Στάλιν οι δύο λυσσασμένοι εχθροί του: η παγκόσμια αστική τάξη σε συνεργασία και με επικεφαλής τον δεύτερο και ακόμη χειρότερο εχθρό του, την σοβιετική αστική γραφειοκρατία καμουφλαρισμένη μέσα στο ΚΚΣΕ!
Γιατί άραγε;

Οι οικονομικές διεργασίες που ελάμβαναν χώρα τότε στην ΕΣΣΔ μπορούσαν να πάρουν καταστροφικό χαρακτήρα για την Δύση. Το εθνικό προϊόν που αντιπροσωπεύει το τι έχει παραχθεί από το εργατικό δυναμικό μπορεί να μετρηθεί τόσο σε ποσοστιαία μονάδα όσο και σε απόλυτο νόμισμα. Πέρυσι είχαμε κάποια παραγωγή, φέτος λόγω ανάπτυξης έχουμε περισσότερη. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Τί κάνουμε; Τυπώνουμε και άλλο χρήμα για να αποκαταστήσουμε την αντιστοιχία ή μειώνουμε τις τιμές τουλάχιστον σε είδη πρώτης ανάγκης; Ο Στάλιν λοιπόν επέλεξε να κάνει το δεύτερο και φυσικά η Δύση το εγνώριζε αυτό. Σε όλο τον κόσμο οι άνθρωποι έχουν αποδεχθεί το γεγονός ότι οι τιμές διαρκώς θα ανεβαίνουν. Μα πως γίνεται αυτό, δεν αναρωτιέται κανείς; Κάποιοι λένε ότι αυξάνεται ο πληθυσμός, αλλά τότε πού πάει η τεχνική πρόοδος;

Ενώ οι τιμές μονίμως αυξάνονται ξαφνικά η ΕΣΣΔ του Στάλιν για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας αθόρυβα επέλεξε να ανατρέψει αυτό το σύστημα, ολοκληρωτικά και από την ρίζα. Ήταν η απαρχή της εφαρμογής του σταλινικού προγράμματος για το πέρασμα στην κομμουνιστική αταξική κοινωνία.
Το παιχνίδι για την εκτυπωτική μηχανή νομίσματος των τραπεζών στην Δύση θα είχε τελειώσει, μαζί και τα όνειρα των ρεβιζιονιστών του ΚΚΣΕ για παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ.
Ο σοσιαλισμός θα είχε αναίμακτα κυριαρχήσει στην υφήλιο.
Άρα, ο Στάλιν έπρεπε να δολοφονηθεί!

Παντελής Μιντεκίδης