Ομιλία Μολότοφ στην 6η Σύνοδο του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (29/03/1940)

Αυτή η ομιλία του Μολότοφ πραγματεύεται κυρίως ζητήματα της σοβιετικής εξωτερικής πολιτικης, 7 μήνες μετά την έναρξη του Β’ παγκοσμίου πολέμου, στον οποίο η ΕΣΣΔ ήταν ακόμα ουδέτερη, και εκφωνήθηκε λίγες ημέρες μετά την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης μεταξύ των ξενοκίνητων ηγετικών κύκλων της Φινλανδίας και της Σοβιετικής Ένωσης, μετά την ήττα της πρώτης στον πόλεμο με τη δεύτερη. Η Σοβιετική Ένωση, για τη διασφάλιση του Λένινγκραντ, το οποίο βρισκόταν μόλις 30 χιλιόμετρα από οχυρά-αστακούς, εξοπλισμένα με τα πιο σύγχρονα πολεμικά υλικά, που δεν ήταν άλλα από τα φινλανδικά σύνορα και τα οχυρωματικά έργα που της είχαν φτιάξει οι δυτικές δυνάμεις, ζητούσε 4.000 τ.χλμ, για να απομακρυνθούν τα σύνορα λίγο πιο μακριά από το Λένινγκραντ, (γιατί πού αλλού τόσο μεγάλη πόλη βρισκόταν μόλις 30 χλμ. μακριά από εχθρικά οχυρά;) και έδινε ως αντάλλαγμα… 70.000 χλμ, αποκαθιστώντας, παράλληλα, την εθνική ενότητα των Φινλανδών με την Καρελιανή εθνότητα. Ζητούσε, επίσης, κάποιες βάσεις στα νότια παράλια της Φινλανδίας, ώστε να κλείσει τη Βαλτική για όποιον ενδιαφερόταν να χτυπήσει από θαλάσσης το Λένινγκραντ. Ωστόσο, και σε αντίθεση από ό,τι έκαναν τρεις άλλες γειτονικές χώρες, στα νότια του Φινλανδικού Κόλπου, η Φινλανδία, σπρωχνόμενη από τις δυτικές δυνάμεις, αρνήθηκε να συμφωνήσει στο παραμικρό, παρότι είχε ξεσπάσει ήδη ο β’ παγκόσμιος πόλεμος και οι ανησυχίες για την ασφάλεια μεγάλων πόλεων (σχεδόν ίσου πληθυσμού με τη Φινλανδία) ήταν λογικό να υπάρχουν. Μετά από μεθοριακά επεισόδια, ο πόλεμος ξέσπασε, και, παρότι η ΕΣΣΔ νίκησε, εντούτοις, ούτε καταβρόχθισε τη Φινλανδία, ούτε καν ζήτησε καμία χρηματική αποζημίωση για τα έξοδα του πολέμου. Ζήτησε όσα κρίνονταν απαραίτητα για την ασφάλεια του Λένινγκραντ. Η εθνική ενότητα των Φινλανδών ματαιώθηκε εξαιτίας των “πατριώταρων” της εποχής, ενώ χάθηκε και μία πόλη τους (Βίμποργκ) που πριν τον πόλεμο οι σοβιετικοί δεν ζητούσαν. Οι δυτικοί, με την προβοκατόρικη πολιτική τους (βλ.απειλητική επιστολή Ρούζβελτ σε Καλίνιν προτού καν ξεκινήσουν οι σοβιετοφινλανδικές διαπραγματεύσεις, εξοπλισμός του καθεστώτος του Ελσίνκι), προκάλεσαν έναν πόλεμο, ουσιαστικά για να μεταφέρουν τον ευρωπαϊκό πόλεμο στα βόρεια της Γερμανίας, στέλνοντας πάνω από 100.000 ανθρώπους στον άλλο κόσμο, και προκαλώντας εθνική καταστροφή σε μια χώρα.

Μάλιστα, οι ιθύνοντες κύκλοι του καθεστώτος στη Φινλανδία, λίγους μήνες μετά επέτρεψαν στους ναζί να μπουν στο έδαφός τους, παραβιάζοντας τη σοβιετοφινλανδική συνθήκη ειρήνης (όπως και οι γερμανοί το σοβιετογερμανικό σύμφωνο μη επίθεσης), και, εισέβαλλαν μαζί με τους ναζί στην ΕΣΣΔ τον Ιούνη του 1941, για να χάσουν στο τέλος, και να αχρηστεύσουν γεωπολιτικά τη χώρα τους, καθώς αυτή μεταπολεμικά έχασε και την πρόσβαση στον αρκτικό ωκεανό. Τέτοιοι είναι πάντα οι “πατριώταροι”: στηρίζονται σε ξένες δυνάμεις και προκαλούν εθνικές καταστροφές.

Για μια συνοπτική εξιστόρηση του σοβιετοφινλανδικού πολέμου, βλ.εδώ

Ομιλία Μολότοφ στην (έκτακτη) 5η Σύνοδο του Ανώτατου Σοβιέτ (31/10/1939)

Παρακάτω παρατίθεται η μετάφραση τη ομιλίας του Βιάτσεσλαβ Μολότοφ, Προέδρου του Συμβουλίου Λαϊκών Επιτρόπων και Λαϊκού Επιτρόπου Εξωτερικών της ΕΣΣΔ, στις 31 Οκτώβρη 1939 στην έκτακτη 5η σύνοδο του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ. Ως τότε, ήδη, από τις 17 Σεπτέμβρη, η Πολωνία ως ξεχωριστό κράτος είχε παύσει να υπάρχει. Η Βρετανία και η Γαλλία, παρ’ όλες τις εγγυήσεις που υπόσχονταν, δεν έδωσαν βοήθεια στους Πολωνούς. Όταν το Πολωνικό κράτος και τυπικά πια, είχε παύσει να υπάρχει, καθώς δεν υπήρχαν πια νέα για την κυβέρνησή της (τα μέλη της οποίας είχαν καταφύγει στη Ρουμανία), ούτε καν στους πολωνούς πρέσβεις στις διάφορες χώρες, μονάδες του Κόκκινου Στρατού προήλασαν στη Δυτική Ουκρανία και Δυτική Λευκορωσία που είχαν βιαίως αποσπαστεί το 1920 από τη Σοβιετική Ρωσία, κατά την περίδο του εμφυλίου πολέμου, και της επέμβασης από 14 χώρες εναντίον του νεοπαγούς σοβιετικού κράτους. Για καμία “Ανατολική Πολωνία” δεν επρόκειτο. Σε πληθυσμό 13 εκατομμυρίων, οι Πολωνοί, και παρά τις εικοσαετεις προσπάθειες του πολωνικού καθεστώτος να εκπολωνίσει τους πληθυσμούς, ήταν μόλις 1 εκατομμύριο. Η σοβιετική κυβέρνηση ενσωμάτωσε εδάφη που είχαν πληθυσμό συντριπτικά ουκρανικό ή λευκορωσικό, δηλαδή, εδάφη που συνιστούσαν εθνολογικά τμήμα της ΕΣΣΔ.

Ομιλία Μολότοφ για το σοβιετογερμανικό σύμφωνο (“Ρίμπεντροπ-Μολότοφ”) στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (31/8/1939)

Ομιλία Μολότοφ στο Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (31/8/1939)

Η σύναψη του γερμανοσοβιετικού συμφώνου, που έχει μείνει γνωστό ως Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ, στις 23 Αυγούστου 1939, δηλαδή πριν από 75 χρόνια, έχει αποτελέσει άλλη μια αφορμή για εξαπόλυση αντικομμουνιστικών και αντισοβιετικών ψεμάτων, σε τέτοιο βαθμό, ώστε αυτά να “πιάνουν τόπο” και σε πολλούς καλοπροαίρετους αντιφασίστες και ειρηνόφιλους ανθρώπους. Και τι δεν έχει ακουστεί για αυτή: “Προδοσία του δημοκρατικού στρατοπέδου”, “διχοτόμηση της Πολωνίας”, “σφύριγμα της έναρξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου”, “έναρξη της σοβιετικής επιθετικότητας σε έξι χώρες” κλπ κλπ.

Φυσικά, κανένα φαινόμενο δεν μπορεί να αποσπάται από τον περίγυρό του, από τα φαινόμενα που προηγήθηκαν και από όσα το επηρέασαν. 

[Βιβλιοπαρουσίαση] Μαρξισμός και σύγχρονη μετανάστευση - Ντούσας Δημήτρης (Αθήνα 2011)

Οι μεταναστευτικοί νόμοι είναι τα μανιφέστα των εργοστασιαρχών, καθώς ρυθμίζουν τη ροή της διεθνούς μεταφοράς εργατικών χεριών ανάλογα με τις ταξικές τους ανάγκες.

Καρλ Μάρξ 1867

 

Η Μαρξιστική απάντηση στην πολιτική εισαγωγής εργατών, την ακροδεξιά απειλή και τον πόλεμο.

Τα αφεντικά προκαλώντας μετανάστευση εξάγουν πολίτες και εισάγουν παρίες.

Το θέμα του βιβλίου του Ντούσα είναι ταμπού για την ελληνική "αριστερά". Τι άλλαξε από το 80 και η αριστερά μας έκανε στροφή 180 μοιρών στο καυτό θέμα της μετανάστευσης; Γιατί η ελληνική "αριστερά" έχει μετατραπεί στην ιδεολογική πρωτοπορία του δουλεμπορίου και των θέσεων των καπιταλιστών αφεντικών;

Σχόλιο στο οπισθόφυλλο:

Σ’ αυτό το εγχειρίδιο μαρξιστικής φιλοσοφίας, ο συγγραφέας ασχολείται με ζητήματα, όπως: τα ντοκουμέντα, που αποκαλύπτουν την πολιτική μαζικής εισαγωγής ξένων εργατών στο Δυτικό Κόσμο, τις πολιτικές αρχές - και τα δεκάδες κείμενα - των Καρλ Μαρξ, Φρήντριχ Ένγκελς και Διεθνούς Ένωσης Εργατών για τη μετανάστευση, τη μαρξιστική προσέγγιση στα θέματα ρατσισμού και αντιρατσισμού καθώς και τη διαχωριστική - «κόκκινη» - γραμμή ανάμεσά τους, τους μεγάλους εμπόρους του «αντιρατσισμού», των «ανοικτών συνόρων» και των εκκλήσεών τους για λιποταξία των εργατών απ’ την ταξική πάλη στην πατρίδα τους, τους σημερινούς μεταναστευτικούς - δουλεμπορικούς νόμους των αφεντικών και των αστικών κρατών τους, τους νέους αγώνες των ντόπιων εργατών ενάντια στην εργασιακή τους αντικατάσταση και το βίαιο εκπατρισμό τους, το πολιτικό περιεχόμενο του συνθήματος: «Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε!» και των εννοιών: «Εργατική αλληλεγγύη» και «Εργατικός διεθνισμός