Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Εθνικισμός, Διεθνισμός και το Πολωνικό Ζήτημα





Στο άρθρο που μεταφράζουμε εδώ, ο Ένγκελς μπορεί να υποτίμησε όπως φαίνεται το Ουκρανικό ζήτημα, είδε όμως προφητικά τη σχέση των σλαβικών εθνικών ζητημάτων με τον τσαρισμό και τοποθέτησε χρονικά αμέσως μετά την πτώση του τσάρου, την  μετατόπισή τους στο κέντρο της Ευρωπαϊκής επανάστασης όπερ και εγένετο. Το άρθρο αγγίζει το πρόβλημα του Πανσλαβισμού που ξαναλανσάρεται από τη Ρωσία του Πούτιν με άλλο προφανώς περιεχόμενο. Οι αντιλήψεις του Ένγκελς για αυτό το θέμα μέσα στο συνολικό Ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό είναι και το κίνητρο γι αυτή την ανάρτηση

Παραναγνώστης

Εισαγωγή 


Ο Κάουτσκι έγραψε στην Aus der Frühzeit des Marxismus: «Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν αυτονόητο μεταξύ των Πολωνών επαναστατών όλων των αποχρώσεων, ότι η ανασύσταση της Πολωνίας, ή τουλάχιστον η δημιουργία ενός πολωνικού εθνικού κράτους, αποτελούσε το πρώτο και πιο σημαντικό άρθρο του προγράμματός τους. Αλλά το 1877 εμφανίστηκε μια σοσιαλιστική κίνηση μεταξύ των Πολωνών, που σύντομα διασπάστηκε σε δύο παρατάξεις, μία με πιο εθνικό προσανατολισμό και προσκολλημένη στο παλιό εθνικιστικό επαναστατικό πρόγραμμα, και μία άλλη που πήρε έναν πιο διεθνιστικό χαρακτήρα και η οποία ζητούσε πάνω απ' όλα μια διεθνή κοινωνική επανάσταση η επιτυχία της οποίας θα ελευθέρωνε τις σκλαβωμένες εθνότητες. Τα μέλη αυτής της τελευταίας σοσιαλιστικής παράταξης δεν μιλάνε για ένα ειδικό Πολωνικό εθνικό πρόγραμμα. Τον Οκτώβριο του 1879 πήραν στα χέρια τους την εφημερίδα Równosc (Ισότητα), που έβγαινε στη Γενεύη. Η μάχη μεταξύ εθνικιστών και διεθνιστών ανάμεσα στους Πολωνούς σοσιαλιστές συνεχίστηκε χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά ο Σοσιαλδημοκράτηςi της Ζυρίχης έπρεπε να λάβει μια θέση σε αυτή τη διαμάχη. Ζήτησα από τον Ένγκελς την τρέχουσα γνώμη του για το πολωνικό ζήτημα. Η απάντησή του ήταν η επιστολή της 7ης Φεβρουαρίου 1882.»

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Νίκανδρου Κεπέση: Μαρξισμός-Λενινισμός και Προλεταριακός Διεθνισμός


 


Στη μνήμη του ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη που δολοφονήθηκε από τη χρουστσοφική ηγεσία στις παγωμένες στέπες της Σιβηρίας κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες

Πριν μερικούς μήνες, τον περασμένο χρόνο, έστειλα στη γ.γ. του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα ένα αντίτυπο του τελευταίου μου βιβλίου με τίτλο «Προβληματισμοί γύρω από γεγονότα και πρόσωπα» (Αθήνα 2006) στο οποίο, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρομαι και στη δολοφονία του Νίκου Ζαχαριάδη, ένα έγκλημα που διαπράχθηκε από την ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ, γράφοντας ότι «την 1η Αυγούστου 1973 ο χρουστσοφικός ηγέτης Λ. Μπρέζνιεφ προχώρησε σε ένα έγκλημα που δεν τόλμησαν ούτε οι χιτλερικοί κατακτητές».

Ο ρεβιζιονιστής Λ. Μπρέζνιεφ δολοφόνησε το μεγαλύτερο Έλληνα επαναστάτη του 20ου αιώνα που συνέβαλε αποφασιστικά στην ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας, αναλαμβάνοντας την ηγεσία του ΚΚΕ αρχές της δεκαετίας του ΄30, τον πρώτο αντιστασιακό και αρχιτέκτονα της μεγάλης εποποιϊας της ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣΙΤΙΚΗΣ Αντίστασης – με το ιστορικό γράμμα του ΄40 και την παράδοσή του απ’ τους φασίστες στους Γερμανούς ναζί – τον εμπνευστή, οργανωτή και καθοδηγητή του ένδοξου ΔΣΕ, το γραμματέα του ΚΚΕ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς, Νίκο Ζαχαριάδη, μια απ’ τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος που πρώτος από όλους τους ηγέτες όρθωσε θαρραλέα το ανάστημά του στο χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό, έναν επαναστάτη, που ο Ιωσήφ Στάλιν είχε χαρακτηρίσει «μεγάλο ηγέτη», σύμφωνα με μαρτυρία που έχει καταγράψει ο γνωστός οπορτουνιστής χρουστσοφικός Π. Δημητρίου, όπως του την αφηγήθηκε το 1955 στην Τασκένδη ο τότε πρώτος γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Ουζμπεκιστάν σύντροφος Νιγιάζοφ: «Πρόσεξέ με», μου λέει ο Νιγιάζοφ. «Ο Ζαχαριάδης είναι μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος» και συνέχισε: «Θα σου αναφέρω τώρα μια δική μου προσωπική εμπειρία: στο 19ο συνέδριο του ΚΚΣΕ, το 1952 (που ήταν ουσιαστικά αφιερωμένο στην 73η επέτειο από τη γέννηση του Στάλιν), ήταν παρών και ο Ζαχαριάδης. Όλοι οι εκπρόσωποι των ξένων κομμάτων εκφωνούσαν εγκωμιαστικούς λόγους για την προσωπικότητα του Στάλιν. Όταν όμως εκφώνησε το λόγο του ο Ζαχαριάδης, στην αίθουσα έγινε το κάτι άλλο… Καθόμουν δίπλα στο Στάλιν στο προεδρείο», συνέχισε την αφήγησή του ο Νιγιάζοφ. «Και την ώρα εκείνη ο Στάλιν στράφηκε προς το μέρος μου και μου λέει: «Τον βλέπεις αυτόν; Αυτός είναι μεγάλος ηγέτης. Θα κάνει την επανάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη» (οι υπογρ. δικές μου) (Πάνος Δημητρίου: ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ, χρονικό μιας ζωής και μιας εποχής, σελ. 202-203, Αθήνα 1997)

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Τρία κείμενα του Κλέμεντ Γκότβαλντ (1945) για την εθνική & δημοκρατική επανάσταση, για τις εθνικοποιήσεις που δεν αρκούν και για την πρωτοβουλία στις τοπικές επιτροπές



Συχνά ακούμε πολλούς αριστερούς και επαναστάτες να λένε “όλα ή τίποτα”, “μόνο με τη σοσιαλιστική επανάσταση θα λυθούν όλα”. Αγνοούν έτσι όλες τις εφεδρείες που διαθέτει, για συγκεκριμένο, φυσικά, διάστημα, η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι, προκειμένου να πετύχουν πολύ σημαντικά πλήγματα εναντίον της μεγαλοαστικής και κομπραδόρικης τάξης και του ιμπεριαλισμού, και καπιταλισμού, στρατηγικά. Αδιαφορούν λοιπόν για τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την κήρυξη μιας εθνικής και δημοκρατικής επανάστασης που, αν και “στέκεται στο έδαφος της αστικής διαχείρισης”, όπως λένε διάφοροι που λένε “μόνο με το σοσιαλισμό θα λυθούν όλα” (προσοχή: όχι “με τη σοσιαλιστική επανάσταση”), αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να εξαπολυθεί η σοσιαλιστική επανάσταση. Στην πράξη, επομένως, όσοι λένε “μόνο με τη σοσιαλιστική επανάσταση (ή με το σοσιαλισμό) θα λυθούν όλα”, δεν εργάζονται (αφού δεν εργάζονται για να συγκεντρώσουν τις βασικές προϋποθέσεις) για κανενός είδους επανάσταση.

Σημαντική, από αυτή την άποψη είναι το πρώτο κείμενο από ομιλία του Κλέμεντ Γκότβαλντ που μεταφράζεται παρακάτω, καθώς αποδεικνύει πως κάθε μέτρο που λαμβανόταν στα πλαίσια της εθνικής και δημοκρατικής επανάστασης της Τσεχοσλοβακίας (1945-48), ήταν και ένα βήμα προς τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα πραγματεύται το δεύτερο κείμενο του γενικού γραμματέα του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας που μεταφράζεται παρακάτω. Δεν αρκεί μόνο να θεσπίζονται τα κατάλληλα “λαϊκά, αμεσοδημοκρατικά κλπ” όργανα. Πρέπει, επίσης, να τοποθετούνται σε αυτά άνθρωποι που όχι μόνο θέλουν πραγματικά να εργαστούν (και δεν παπαγαλίζουν το “δικαίωμα στην τεμπελιά”), αλλά και οι οποίοι ξέρουν να εργαστούν (μιας και ο χρόνος δεν είναι άπειρος, και ο εχθρός υπολογίζει και στην παραμικρή αποτυχία μας). Εξάλλου, πρέπει να αξιοποιούνται όλα τα περιθώρια πρωτοβουλίας που υπάρχουν στα λαϊκά όργανα, πράγμα δύσκολο, όχι μόνο λόγω συνήθειας από παλιότερες καταστάσεις, αλλά και λόγω του διπλού καθήκοντος της πρωτοβουλίας και της μονολιθικότητας απέναντι στον εχθρό.

Τέλος, ένα ακόμα ζήτημα που θίγει ο Γκότβαλντ στο τρίτο κείμενο που μεταφράζεται είναι ότι η εθνικοποίηση και μόνο δεν αρκεί. Όσοι συνθηματολογούν νυχθημερόν για “εθνικοποιήσεις” και “κοινωνικοποιήσεις”, θα πρέπει να αποδίδουν εξίσου μεγάλη σημασία στον παράγοντα “άνθρωπο” και την κατάλληλη αξιοποίησή του, στην καλή διάταξη και αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και στη συντροφική και με αυταπάρνηση δουλειά. Αλήθεια, πιστεύει κανείς πως ισχύει αυτό στις ημέρες μας και στις επαναστατικές μας οργανώσεις;

19480221 Prague Klement Gottwald speech

21/02/1948: ομιλία Κλέμεντ Γκότβαλντ σε μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία της Παλαιάς Πόλης της Πράγας

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Ο Τρότσκι εναντίον των μπολσεβίκων




Περιεχόμενα:
Πρόλογος- Ο λόγος στον Τρότσκι
Εισαγωγή
1879-1895: τα παιδικά χρόνια
1896-1899: τα νεανικά χρόνια
1900-1902: Εξορία
1902-1903: ο Τρότσκι γίνεται μέλος της Ίσκρα
1903: η πάλη στο 2ο συνέδριο
Η «εισήγηση της αντιπροσωπίας της Σιβηρίας»
Η διάσκεψη των Μενσεβίκων του 1903
Η «Νέα» Ίσκρα
1904: ο Ρωσο-Ιαπωνικός Πόλεμος
1904: «Τα Πολιτικά μας Καθήκοντα»
Η εκστρατεία για τη σύγκληση κομματικού συνεδρίου
1904-1905: ο Πάρβους θέτει τις βάσεις για τη «Θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης» του Τρότσκι
1905: η έναρξη της Επανάστασης του 1905
«Όχι Τσαρική, αλλά εργατική κυβέρνηση»
Το 3ο Κομματικό Συνέδριο
Η Διάσκεψη των Μενσεβίκων του 1905
«Οι δύο τακτικές της σοσιαλδημοκρατίας» του Λένιν
Η μενσεβικική αντίληψη για την καπιταλιστική επανάσταση
Το Σοβιέτ Αγίας Πετρούπολης κατά την επανάσταση του 1905
Η εξέγερση της Μόσχας
Ο ρεβιζιονισμός στη Ρωσία
Πρόλογος- Ο λόγος στον Τρότσκι
«Μεταξύ των ρώσων συντρόφων, δεν υπήρχε ούτε ένας από τον οποίο να μπορούσα να μάθω κάτι…Τα λάθη τα οποία διέπραξα…πάντοτε είχαν να κάνουν με ζητήματα που δεν ήταν θεμελιώδη ή στρατηγικά…Έχοντας πλήρη συνείδηση, δεν μπορώ, εκτιμώντας την πολιτική κατάσταση και τις επαναστατικές τις προοπτικές, να κατηγορήσω τον εαυτό μου για οποιοδήποτε σοβαρό σφάλμα στις κρίσεις μου..
Κοιτάζοντας πίσω, δύο χρόνια μετά την επανάσταση, ο Λένιν είπε: «Τη στιγμή κατά την οποία κατέλαβε την εξουσία και δημιούργησε τη Σοβιετική Δημοκρατία, ο Μπολσεβικισμός είχε τραβήξει με το μέρος του όλα τα καλύτερα στοιχεία των ρευμάτων της σοσιαλιστικής σκέψης που ήταν κοντά σε αυτόν». Μπορεί να υπάρχει έστω ίχνος αμφιβολίας πως όταν μιλούσε τόσο ανοιχτά για τα κοντινότερα στο Μπολσεβικισμό ρεύματα, ο Λένιν είχε κατά νου αυτό που τώρα αποκαλείται «ιστορικός Τροτσκισμός»; Ποιον άλλο να είχε κατά νου;»
(L.Trotsky, “MyLife”, NewYork, 1970, p.184, 185, 353).

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Εθνοκοινωνική αποδόμηση ταξική αποσάθρωση και πολιτική απαξίωση




Αυτοί που αποκλείουν την μια σημαία προς χάριν της άλλης είναι το λιγότερο πονηροί.........



«Και αυτό το ιστορικά απολύτως ανύπαρκτο "έθνος" θέτει διεκδικήσεις ανεξαρτησίας;»
«Και επιθυμούν να δημιουργήσουν ακμαίο, ανεξάρτητο και βιώσιμο έθνος από αυτά τα κουρελιασμένα υπολείμματα;»

«Αλλά βέβαια το μεγαλύτερο "έγκλημα" των Γερμανών και των Μαγυάρων είναι ότι εμπόδισαν αυτά τα 12 εκατομμύρια Σλάβους να γίνουν Τούρκοι! Τί θα είχαν απογίνει όλες αυτές οι διάσπαρτες εθνότητες, που έπαιξαν τόσο αξιοθρήνητο ρόλο στην ιστορία, αν δεν τις είχαν κρατήσει μαζί οι Μαγυάροι και οι Γερμανοί και δεν τις είχαν οδηγήσει ενάντια στις στρατιές του Μωάμεθ και του Σουλεϊμάν, και αν οι υποτιθέμενοι καταπιεστές δεν καθόριζαν την έκβαση των μαχών στις οποίες κρίθηκε η άμυνα αυτών των αδύναμων εθνοτήτων!»
Φ. Έγκελς, «Ο δημοκρατικός Πανσλαβισμός»

Η ταξική αξία της λαθρομετανάστευσης για την μικροαστολούμπεν «Αριστερά»



Είναι πολύ φυσικό οι  «ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ» λαθρεπιβάτες του Κομμουνιστικού κινήματος να κλίνουν με ευλαβική «ταξική» προσήλωση προς το μέρος των όποιων λαθρομεταναστών ….
Με τις εξωπραγματικές και συχνότατα εξωφρενικές πολιτικές τους θέσεις, πέρασαν μια ολοσχερώς άχαρη ζωή, αβάσταχτα πέτρινα χρόνια, υποκείμενοι στην αμέριστη περιφρόνηση της εργατικής μας τάξης …. Η Ελληνική εθνική εργατική τάξη δεν υπήρξε ποτέ ο φυσικός κοινωνικός χώρος για την πολιτική τους ανάπτυξη …. Κατανοώντας επιτέλους ότι έχαναν τζάμπα τα χρόνια τους, να κυνηγάνε τους εργάτες με το τουφέκι μπας και ρίξουν κανέναν και με το πολύ ψηστήρι καταφέρουν να τον εντάξουν  ως μέλος των πολιτικών τους οργανισμών ….. 
Μίσησαν βαθύτατα και ως τα μύχια της περίεργης ροζ ψυχής τους αυτήν την ανάγωγη εργατική τάξη, και όλο τον λαό που τόλμησε να μην τους ακολουθήσει στην οδό της «ταξικής» σωτηρίας ….. προτιμώντας τον δρόμο της καπιταλιστικής απώλειας ….  

Σάββατο 16 Αυγούστου 2014

Η Αλίκη στην χώρα των τεράτων

  

 


ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΕΕΙ Η ΑΛΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ:
«Λέγομαι Αλίκη Γιοβίτσα, είμαι 22 χρονών και είμαι από την Αθήνα, απ’ την Ελλάδα και σπουδάζω Αρχιτεκτονική στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Στο σύντομο μέλλον σκοπεύω να πάω στο πρόγραμμα εράσμους.
Πλέον ζούμε σε έναν κόσμο όπου η παγκοσμιοποίηση και τα σύνορα καταλύονται, είμαστε πλέον ένα.
Πιστεύω ότι όλοι έχουμε ανάγκη να πάμε λίγο προς τα έξω, να ανοίξουμε τα μάτια μας, τους ορίζοντές μας, να μαζέψουμε όσα περισσότερα πράγματα μπορούμε.


Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Νατζέζντα Κρούπσκαγια: Γιατί η 2η Διεθνής υπερασπίζεται τον Τρότσκι; (04/09/1936)


Krupskaja



Νατζέζντα Κρούπσκαγια: Γιατί η 2η Διεθνής υπερασπίζεται τον Τρότσκι; (04/09/1936)
Ο Σοσιαλισμός δεν μπορεί να οικοδομηθεί με διαταγές από τα πάνω. Το πνεύμα του είναι ξένο προς τον τυπολατρικό-γραφειοκρατικό μηχανισμό: είναι μια ζωντανή και δημιουργική διαδικασία, χτίζεται από τον ίδιο το λαό” έλεγε ο Λένιν τις πρώτες μέρες της Σοσιαλιστικής Οκτωβριανής Επανάστασής μας (Τόμος 22ος, σ. 45).
Μιλώντας στις 6 Μάη 1919, στο 1ο Πανρωσικό Συνέδριο για την Εξωσχολική Μόρφωση, ο Λένιν έλεγε: “Αν αποκαλούμαστε κόμμα κομμουνιστών, τότε πρέπει να καταλάβουμε ότι τώρα, όπου έχουμε ξεκαθαρίσει με τα εξωτερικά εμπόδια, έχουμε συντρίψει τους παλιούς θεσμούς, έχουμε μπροστά μας, για πρώτη φορά, το πραγματικό καθήκον της προλεταριακής επανάστασης- την οργάνωση δεκάδων και εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων” (Τόμος 24ος, σ.272-273).

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

Η στάση και ο ρόλος των Τροτσκιστών στον πόλεμο και στη φασιστική εισβολή του 1940-41

 

 

- Η στάση και ο ρόλος των Τροτσκιστών στον πόλεμο και στη φασιστική εισβολή του 1940-41 - Η στάση τους στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ - «Η Γκεστάπο με Μαρξιστική μάσκα»

ΜΕΡΟΣ Α’
- Η στάση και ο ρόλος των Τροτσκιστών στον πόλεμο και στη φασιστική εισβολή του 1940-41
- Η στάση τους στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ
- «Η Γκεστάπο με Μαρξιστική μάσκα»
Στις 28 Οκτώβρη του 1940 η φασιστική Ιταλία του Μουσουλίνι επιτέθηκε στην Ελλάδα με σκοπό να την καταλάβει και να την υποδουλώσει. Ο πόλεμος αυτός από την πλευρά της φασιστικής Ιταλίας του Μουσουλίνι ενάντια στην Ελλάδα, ήταν άδικος, ιμπεριαλιστικός, ληστρικός. Από την πλευρά της Ελλάδας ήταν δίκαιος, εθνικοαπελευθερωτικός. «Ο πόλεμος όμως βρήκε την Ελλάδα, όχι μόνο εσωτερικά διασπασμένη και ηθικά αδυνατισμένη αντίκρυ στη φασιστική εισβολή, μα και υλικά απροπαράσκευη, χάρη στην οικονομική καθυστέρησή της και την τεταρτοαυγουστιανή ρεμούλα» («Βοήθημα για την ιστορία του ΚΚΕ», σελ. 191, Εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ, 1952.)
Την περίοδο αυτή ο πόλεμος βρίσκει το ΚΚΕ κάτω από σοβαρά οργανωτικά χτυπήματα από το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου (1936-1941) του Ι.Μεταξά. Παράλληλα οι φυλακές και οι εξορίες είναι γεμάτες από μέλη και στελέχη του κόμματος, ανάμεσα τους και ο γ.γ. του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης στις φυλακές της Κέρκυρας (πιάστηκε στις 18/9/1936). Το κυριότερο ζήτημα που έμπαινε στη διάρκεια της εισβολής και αμέσως μετά την εισβολή, από τις διάφορες οργανώσεις και κόμματα, ήταν ο χαρακτήρας του πολέμου και η στάση τους απέναντι σ’ αυτόν.

Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

The Magyar Struggle - Engels in Neue Rheinische Zeitung January 1849 [Μεταφρασμένο]



Ο λόγος που παραθέτουμε και τά δύο κείμενα είναι για να έχετε σημείο αναφοράς σε πιθανή αστοχία της μετάφρασης.

Cologne, January. While in Italy the first counterblow is already being struck against the counter-revolution of last summer and autumn, in the plains of Hungary the last stage of the struggle to suppress the movement which arose directly out of the February revolution is being completed. The new Italian movement is the prologue of the movement of 1849, the war against the Magyars is the epilogue to the movement of 1848. Probably this epilogue will yet pass into the new drama that is being prepared in secret.

Κολωνία, Ιανουάριος. Ενώ στην Ιταλία τα πρώτα αντίποινα ενάντια στην αντεπανάσταση του περασμένου καλοκαιριού και του φθινοπώρου βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, στις πεδιάδες της Ουγγαρίας ολοκληρώνεται το τελευταίο στάδιο του αγώνα να κατασταλλεί το κίνημα που ξέσπασε απευθείας από την επανάσταση του Φεβρουαρίου. Το νέο Ιταλικό κίνημα είναι ο πρόλογος του κινήματος του 1849, ο πόλεμος εναντίον των Μαγυάρων είναι ο επίλογος του κινήματος του 1848. Ίσως αυτός ο επίλογος θα περάσει στο νέο δράμα που προετοιμάζεται με μυστικότητα.


Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Coca Cola το γνωστό όπλο μαζικής καταστροφής σε ρόλο οικονομικού δολοφόνου





 Φωτογραφία: RIA Novosti / Pavel Lysizin

Η Coca Cola όχι μόνο ξέρει να πετάει στο δρόμο τετρακόσιους εξήντα εργαζομένους σε μια νύχτα αλλά καθορίζει και το οικονομικό κλίμα και καταδικάζει την πορεία της οικονομικής ανάπτυξης χωρών, κατασκευάζοντας αναξιόπιστες εκθέσεις σε μια προσπάθεια δημιουργίας οικονομικής ανασφάλειας.
Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2013, όπως πληροφορούμαστε από άρθρο του ειδησεογραφικού πρακτορείου RT, το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο εμφιαλωτήριο της εταιρείας Coca-Cola Τρία Έψιλον με έδρα την Ελβετία σε μια έκθεση για τους επενδυτές, πιθανολογεί ότι τα έσοδά της θα κινδυνεύσουν λόγω «της πολιτικής κατάστασης στις αναπτυσσόμενες χώρες όπως στη Ρωσία, στη Νιγηρία και στην Ρουμανία». 


Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Έθνος, Διεθνισμός και Εργατική Τάξη



Δείγμα από ένα συμπαγές διεθνιστικό προλεταριάτο έτοιμο για την κοινωνική επανάσταση και την κατάκτηση της ηγεσίας του έθνους. Το ποιου έθνους θα καθοριστεί σε διεθνιστικό συνέδριο ......

Συριζαίοι, βρεΚεκεδες, Αντάρσυοι και λοιπές εθνικο-διεθνιστικές δυνάμεις, όλοι ευπρόσδεκτοι!!!!!!


«Xτες έγιναν συζητήσεις στο Γενικό Συμβούλιο της Διεθνούς για το σημερινό πόλεμο... Οι συζητήσεις κατέληξαν, όπως και έπρεπε να περιμένουμε, στο ζήτημα των "εθνοτήτων" και στη στάση μας απέναντί του... Οι αντιπρόσωποι της "νεαρής Γαλλίας" (όχι εργατικοί) διατύπωσαν την άποψη ότι όλες οι εθνότητες και το ίδιο το έθνος είναι απαρχαιωμένες προλήψεις. Προυντονικός στιρνερισμός... Όλος ο κόσμος θα πρέπει να περιμένει ώσπου να ωριμάσουν οι Γάλλοι και να κάνουν την κοινωνική επανάσταση... Οι Άγγλοι γέλασαν πολύ, όταν άρχισα το λόγο μου λέγοντας ότι ο φίλος μας Λαφάργκ και οι άλλοι που κατάργησαν τις εθνότητες, απευθύνονται σε μας στα γαλλικά, δηλαδή σε μια γλώσσα που δεν την καταλαβαίνουν τα 9/10 της συνέλευσης. Παρακάτω έκανα υπαινιγμό ότι ο Λαφάργκ, χωρίς να το καταλαβαίνει ο ίδιος, με την άρνηση των εθνοτήτων εννοεί, όπως φαίνεται, την καταβρόχθισή τους από το πρότυπο γαλλικό έθνος».


Γράμμα του Μαρξ στον Ένγκελς, 20 του Ιούνη του 1866, Άπαντα (ΜΕW), τόμος 31, σελ. 228-229. 

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Για την ιστορική σιωνιστικο–ναζιστική συνεργασία: το σύμφωνο της ΧΑΑΒΑΡΑ (haavara agreement)

Η παγκόσμια κεφαλαιοκρατική συμπαιγνία με επικεφαλείς τους σιωνιστές αρχιφασίστες εις βάρος του εβραϊκού λαού (υπό την σκιάν του αιμοδιψή σιωνιστή ''θεού''  ιεχωβά)






ΜΕΡΟΣ Α’
«ΙΛΙΑΔΑ» : Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ ΔΕΡΑΣ
Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο,  με την  επίδραση της Ρατσιστικής Αντιεβραϊκής Προπαγάνδας που  κορυφώθηκε στα Πανεπιστήμια, εμφανίστηκε διόγκωση του Αντισημιτισμού στη Γερμανία. Από το 1921, η Ένωση Γερμανών Φοιτητών, «The Deutscher Hochschulring», απέκλειε τους Εβραίους από μέλη της.
 Μέχρι οι μπυραρίες να γίνουν κατ’ αποκλειστικότητα Φυλετικές, επέτρεπαν την είσοδο στους Εβραίους που είχαν προσηλυτιστεί στον Χριστιανισμό. Ο αποκλεισμός των Εβραίων από τις μπυραρίες αμφισβητήθηκε από την τότε Κυβέρνηση και η Κοινωνική Διαμάχη οδήγησε σε Δημοψήφισμα, στο οποίο το 76% των φοιτητών ψήφισαν υπέρ του αποκλεισμού … !!!!
Ταυτόχρονα οι Ναζιστικές εφημερίδες έκαναν λόγο για Μποϊκοτάζ εναντίον των εβραϊκών επιχειρήσεων,  μια πρακτική κατά των Εβραίων που εξαπλώθηκε  για να φτάσει να γίνει το σύνηθες χαρακτηριστικό της γερμανικής Πολιτικής στις Διοικητικές Περιφέρειες την δεκαετία του 1920, μέχρι του σημείου που τα Δεξιά Γερμανικά Κόμματα να αποκλείουν την συμμετοχή των Εβραίων.

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Και μετά ήρθε..... ο....Αδόλφος...!!!


(Τρότσκι – Χίτλερ.. Μπαντέρα και ξανά Τρότσκι – Χιτλερικοί.. Μαϊνταν...οί..) 

Κριτικές σημειώσεις πάνω στο άρθρο του Τροτσκιστή Zbigniew Kowalewski  που παρουσιάστηκε το φθινόπωρο του 1989 στο περιοδικό International Marxist Review τομ.4 αρ2 , και αναδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Παραναγνώστης» την Δευτέρα 5 Μαϊου 2014 :



Αξίζει τον κόπο ο αναγνώστης να συλλογιστεί ιδιαίτερα γύρω από τις ημερομηνίες της πρώτης δημοσίευσης και της παρούσης αναδημοσίευσης του εν λόγω άρθρου, για να εντοπίσει το Κοινωνικό – Πολιτικό επιζητούμενο ….

«Παρά το γιγάντιο τεράστιο βήμα προς τα εμπρός που έκανε η Οκτωβριανή Επανάσταση στον τομέα των εθνικών σχέσεων, η απομονωμένη προλεταριακή επανάσταση σε μια καθυστερημένη χώρα αποδείχθηκε ανίκανη να λύσει το εθνικό ζήτημα, ιδιαιτέρως το ουκρανικό ζήτημα, το οποίο είναι, στην ουσία του, διεθνούς χαρακτήρα.»