Πλασματικές ιδεολογικές βάσεις.

 Μία απάντηση στο άρθρο του λινκ


Μαζί με τη θέση της εξίσωσης "Σιωνισμός = Ναζισμός" θα πρέπει να εξεταστεί και η εξίσωση "Αντισιωνισμός = Αντισημιτισμός" που ισοδυναμεί με την εξίσωση "Αντιναζισμός  = Αντιγερμανισμός". Εμφανώς η οπτική της τελευταίας εξίσωσης καθώς και η ισοδύναμή της δεν ισχύει. Η διαφορά ανάμεσα στους σύγχρονους Γερμανούς και στους Εβραίους είναι πως ανάμεσα στους πρώτους δεν θα βρεθούν πολλοί πρόθυμοι να αντιπαρατεθούν εξετάζοντας το δικό τους ιστορικό ζήτημα με τη μορφή της εξίσωσης "Γερμανισμός = Ναζισμός". Για τη συντριπτική πλειονότητα των σύγχρονων Γερμανών είναι ιστορικό ζήτημα, ενώ αντίθετα ο σιωνισμός για τον σύγχρονο Ισραηλίτη Εβραίο είναι πανταχού παρών στο σήμερα. Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ο σύγχρονος φασίστας εβραιοσιωνιστής τοποθετεί το ζήτημα εξ' αρχής σε πλασματική ιδεολογική βάση. Γιατί και εδώ το κοινωνικό είναι καθορίζει την κοινωνική συνείδηση. Και αυτό συμβαίνει σε όλων των ειδών και παραλλαγών  φασισμούς. Από τους αρνητές της εξόντωσης των Εβραίων ως τους αρνητές της σύγχρονης παλαιστινιακής εθνογενοκτονίας. Οι φασισμοί συνεργάζονται και ανταγωνίζονται στη βάση της αρχής να κρύβει ο καθένας τα μπάσταρδά του για να ξεφωνίζει τον άλλο για μασταρδογονιό..

Αποκρυπτογράφηση Κρυπτείας

του Παντελή Μιντεκίδη
 

Η ιστορία όντως επαναλήφθηκε, την πρώτη φορά ως τραγωδία και την δεύτερη ως κωμωδία. Αποδεικνύει πως μία προβοκατόρικη «τρομοκρατική» πράξη μπορεί να είναι θείο δώρον τόσον για την κυβέρνηση Χίτλερ όσον και για την κυβέρνηση Τσίπρα.

1. Στις 27 Φεβρουαρίου του 1933 εκδηλώνεται πυρκαγιά στο γερμανικό κοινοβούλιο, Reichstag. Αμέσως σπεύδουν με πλήρη δημοσιότητα ο Χίτλερ και ο Γκέρικ να εκμεταλλευτούν πολιτικώς το γεγονός, έχοντας επιρρίψει σε άσχετους τις ευθύνες.
2. Στις 2 Νοεμβρίου του 2017 εκδηλώνεται επίθεση στο σπίτι του Αφγανού μαθητού Amir. Αμέσως σπεύδουν με πλήρη δημοσιότητα o Τσίπρας και ο Μουζάλας να εκμεταλλευτούν πολιτικώς το γεγονός, έχοντας επιρρίψει σε άσχετους τις ευθύνες.
3. Υπάρχουν φυσικά και διαφορές …

Πρώτη διαφορά: Η κυβέρνηση Τσίπρα σήμερα πρόσφερε και ένα στριπτίζ, δηλαδή έπραξε αυτό που της προτείναμε στο χθεσινό άρθρο μας και επαλήθευσε τα γραφόμενα, κυριολεκτικώς, «πρίν αλέκτωρ λαλήσαι …»!

Επινόησε μία εθνικιστική οργάνωση με το όνομα «Εθνική Αντιστασιακή Οργάνωση Κρυπτεία», φυσικά πρωτοεμφανιζόμενη η οποία με ανώνυμο τηλεφώνημα στην iefimerida ανέλαβε την ευθύνη, τουτέστιν, «τί κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια».

Δεύτερη Διαφορά: Ο Φλαμπουράρης ακόμη κρύβεται;

Υ.Γ. Στον πανικό τους τα πέτς του Μαξίμου επέλεξαν ως όνομα της μαϊμού τρομοκρατικής οργάνωσης το «Κρυπτεία», χωρίς φυσικά να γνωρίζουν οι ολικώς αγράμματοι ότι:

«Στην αρχαία Σπάρτη, η κρυπτεία ήταν ένα είδος μυστικής αστυνομίας, οργανωμένη από την άρχουσα τάξη του σπαρτιατικού κράτους, η οποία είχε ως σκοπό την τρομοκράτηση της κατώτερης τάξης των ειλώτων και την πρόληψη και καταστολή εξεγέρσεων», γεγονός που ταιριάζει γάντι σε αυτά που τους καταλογίζουμε.

Ούτε μία προβοκατσιούλα δεν είναι ικανοί να φέρουν εις πέρας, κατά τα άλλα θα άλλαζαν την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον Κόσμο, όπως παραμύθιαζαν προεκλογικώς τον ελληνικό λαό.

Εμείς όμως «κύριοι» Συριζαίοι θα πράξουμε όπως έπραξε και ο Δημητρώφ στην δίκη της Λειψίας:

«Θα σηκώσουμε το χέρι, θα δείξουμε με το δάκτυλο τον υπουργό και θα πούμε: Σείς κύριε υπουργέ είστε που κάψατε το Ράιχσταγκ!»

Όσον για την Κρυπτεία σας, ούτε κάποιο ρόλο ενός Βάν Ντερ Λούμπε(ν) δεν είναι ικανή να παίξει, καθώς οι ικανότητες των δούλων σας δεν μπορούν ποτέ να ξεπεράσουν τις διεστραμμένες ονειρώξεις των αφεντικών τους.

Δεν σας έχει απομείνει πλέον ίχνος σοβαρότητας.

Γκιούμπρε του γένους!!!

Παντελής Μιντεκίδης

Φλώρινα, 6 Νοεμβρίου, 2017

Πηγή: http://neaflorina.gr/2017/11/apokryptografisi-kryptias/ 

Αμίρ ο άμοιρος

Α. Θεωρία
1. Οι υλικές συνθήκες ζωής των ανθρώπων σε τελική ανάλυση καθορίζουν την συνείδησή τους και αυτή, με την σειρά της, καθορίζει την βούληση και τον τρόπο δράσης τους.
2. Ο μετανάστης στην χώρα καταγωγής, εξ’ αιτίας των ίδιων υλικών συνθηκών ζωής του, είναι μία εν δυνάμει επαναστατική δύναμη. Όταν όμως αυτός μεταναστεύσει σε μία καπιταλιστική χώρα, εξ αιτίας των νέων συνθηκών ζωής του σε αυτήν την χώρα, νιώθοντας αναβαθμισμένος, μετατρέπεται σε αντιδραστική δύναμη.
3. Ο προλεταριακός εθνικισμός (πατριωτισμός) και ο προλεταριακός διεθνισμός είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, προσιδιάζουν στην εργατική τάξη μιάς καπιταλιστικής χώρας και είναι σύμφυτα χαρακτηριστικά των πρωτοπόρων, συνειδητών τμημάτων της εργατικής τάξης.
Κατ’ αντιδιαστολήν, ο αστικός εθνικισμός (νασιοναλισμός) και ο αστικός διεθνισμός (κοσμοπολιτισμός) είναι επίσης οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, προσιδιάζουν στην άρχουσα τάξη μιάς καπιταλιστικής χώρας και είναι σύμφυτα χαρακτηριστικά αυτής της τάξης.
Τόσον η πρώτη δυάδα όσον και η δεύτερη δυάδα απαρτίζουν δύο ενιαία και συνυπάρχοντα διαλεκτικά δίπολα, συντιθέμενα σε ένα ενιαίο διαλεκτικό δίπολο ενότητας και πάλης των αντιθέτων, όπου το κάθε ξεχωριστά παρμένο στοιχείο του ενός διπόλου αποκλείει και τα δύο στοιχεία του άλλου, καθώς στην ενότητα και πάλη των αντιθέτων η ενότητα είναι το σχετικό και η πάλη το απόλυτο.

Η ναζιστική επίθεση εναντίον της ΕΣΣΔ

«Οταν στη συνέχεια έστρεψα το βάρος της επιθέσεως στα Ανατολικά και διέρρηξα το κομμουνιστικό απόστημα, έτρεφα την ελπίδα πως μ' αυτή μου την πράξη θα αναζωπύρωνα κάποιες σπίθες κοινού νου στις δυτικές δυνάμεις. Τους παρείχα τη δυνατότητα, χωρίς να καταβάλλουν το ελάχιστο τίμημα, να συνεισφέρουν σε μια πράξη καθάρσεως, αφήνοντας χωρίς φόβο το καθήκον απολυμάνσεως της Δύσεως και μόνο στα δικά μας χέρια. Το αβυσσαλέο όμως μίσος που νιώθουν οι υποκριτές αυτοί για έναν άνθρωπο καλής βουλήσεως και πίστεως είναι πολύ ισχυρότερο από το αίσθημα αυτοσυντηρήσεώς τους».
Αδόλφος Χίτλερ¹

Ο Στάλιν χαρακτήρισε τον πόλεμο ως «Ζήτημα ζωής ή θανάτου του σοβιετικού κράτους, ζωής ή θανάτου των λαών της ΕΣΣΔ». Ταυτόχρονα, όμως, υπογράμμισε και το διεθνιστικό χρέος της ΕΣΣΔ: «Αυτός ο παλλαϊκός πόλεμος για την πατρίδα, ενάντια στους φασίστες καταπιεστές, έχει για σκοπό του, όχι μόνο να εκμηδενίσει τον κίνδυνο που κρέμεται πάνω από τη χώρα μας, μα και να βοηθήσει όλους τους λαούς της Ευρώπης, που στενάζουν κάτω από το ζυγό του γερμανικού φασισμού»(φωτ.: Ο Κόκκινος Στρατός στην Πράγα)
«Οταν στη συνέχεια έστρεψα το βάρος της επιθέσεως στα Ανατολικά και διέρρηξα το κομμουνιστικό απόστημα, έτρεφα την ελπίδα πως μ' αυτή μου την πράξη θα αναζωπύρωνα κάποιες σπίθες κοινού νου στις δυτικές δυνάμεις. Τους παρείχα τη δυνατότητα, χωρίς να καταβάλλουν το ελάχιστο τίμημα, να συνεισφέρουν σε μια πράξη καθάρσεως, αφήνοντας χωρίς φόβο το καθήκον απολυμάνσεως της Δύσεως και μόνο στα δικά μας χέρια. Το αβυσσαλέο όμως μίσος που νιώθουν οι υποκριτές αυτοί για έναν άνθρωπο καλής βουλήσεως και πίστεως είναι πολύ ισχυρότερο από το αίσθημα αυτοσυντηρήσεώς τους».



Στις 21 Ιούνη του 1941, γύρω στις 9 μ.μ., ένας Γερμανός στρατιώτης, που το όνομά του ήταν Αλφρεντ Λίσκοβ, πέρασε στις σοβιετικές γραμμές. Στους σοβιετικούς αξιωματικούς που οδηγήθηκε μετά τη σύλληψή του είπε πως αυτομόλησε διότι τα γερμανικά στρατεύματα ετοίμαζαν επίθεση κατά της ΕΣΣΔ την οποία και θα εξαπέλυαν σε λίγες ώρες2. Ο Λίσκοβ δεν ήταν ο μόνος αυτόμολος που ενημέρωνε τη σοβιετική στρατιωτική ηγεσία για ό,τι έμελλε να γίνει από στιγμή σε στιγμή. Ο στρατάρχης Ζούκωφ γράφει στα απομνημονεύματά του3: «Περίπου στις 12 τη νύχτα της 21ης Ιουνίου ο διοικητής της περιοχής Κιέβου Μ. Π. Κιρπονός, που βρισκόταν στο σταθμό διοίκησης του Τέρνοπολ ανέφερε τηλεφωνικώς ότι εκτός από έναν αυτόμολο, για τον οποίο ειδοποίησε ο στρατηγός Μ. Α. Πουρκάεφ, στις μονάδες μας παρουσιάστηκε ένας ακόμα Γερμανός στρατιώτης του 222ου Συντάγματος πεζικού της 74ης μεραρχίας πεζικού. Πέρασε το ποτάμι κολυμπώντας, παρουσιάστηκε στους παραμεθόριους φρουρούς και μας είπε ότι στις 4 η ώρα τα γερμανικά στρατεύματα θα αρχίσουν επίθεση». Παρόμοια μηνύματα περί επικείμενης επίθεσης των γερμανικών δυνάμεων έρχονταν από παντού στη σοβιετική στρατιωτική διοίκηση. Αλλωστε, μια τέτοιου είδους κίνηση προετοιμασίας της γερμανικής πολεμικής μηχανής δεν ήταν δυνατόν να κρυφτεί. Γι' αυτό και δόθηκε διαταγή τα παραμεθόρια σοβιετικά στρατεύματα να βρίσκονται σε πολεμική ετοιμότητα. «Μετά το θάνατο του Ι. Β. Στάλιν - σημειώνει ο Ζούκωφ4 - κυκλοφόρησε η εκδοχή ότι ορισμένοι διοικητές και τα επιτελεία τους, τη νύχτα στις 22 Ιουνίου, χωρίς να υποπτεύονται τίποτα, κοιμούνταν ήσυχα ή διασκέδαζαν αμέριμνα. Αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η τελευταία ειρηνική νύχτα ήταν τελείως διαφορετική».
Ο πόλεμος αρχίζει...