Η σοσιαλδημοκρατική απάτη της «Ευρώπης των λαών» και η ευρωζώνη του «κοινού» νομίσματος.

(Η σοσιαλφασιστική φύση της ευρώ - σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής).

Οι «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» σε συνθήκες Καπιταλισμού είναι είτε αδύνατες είτε αντιδραστικές, μας έλεγε ο Λένιν πριν έναν αιώνα. Η ιστορία τον δικαίωσε με έναν ιδιαίτερο τρόπο : Τον επαλήθευσε και στα δυο σκέλη της διάζευξης του. 

Αυτό με τον μοναδικό του τρόπο το πρόβλεψε και περιέγραψε ο ίδιος ο Λένιν όταν έλεγε ότι :

 «Φυσικά είναι δυνατές  προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε καπιταλιστές και ανάμεσα σε κράτη. Μ’ αυτή την έννοια μπορεί να δημιουργηθούν και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, σαν συμφωνία των ευρωπαίων καπιταλιστών…. με ποιό σκοπό; Μόνο με τον σκοπό να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη, να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστεμένες αποικίες ενάντια στην Ιαπωνία και στην Αμερική, που θεωρούν τον εαυτό τους στο έπακρο αδικημένο με τη σημερινή μοιρασιά των αποικιών και που τον τελευταίο μισό αιώνα δυνάμωσαν ασύγκριτα πιο γρήγορα απ’ ότι η καθυστερημένη μοναρχική Ευρώπη, που άρχισε να σαπίζει από τα γεράματα. Σε σύγκριση με τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής η Ευρώπη στο σύνολό της σημαίνει οικονομική στασιμότητα.». Λένιν, «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης». 

Οι «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» ποτέ δεν μπορούν να είναι πραγματικά ενωμένες, με τον τρόπο που μπορεί να υπονοείται σχετικά, σε εννοιολογική αντιστοιχία με τις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και είναι εξ ίσου αδύνατες όσο και αντιδραστικές. Αντιδραστικές όμως με ποίον τρόπο ;

Ας δούμε την διατύπωση του Λένιν :

«Από την άποψη των οικονομι­κών όρων του ιμπεριαλισμού, δηλαδή της εξαγωγής κεφαλαίων και του μοιράσματος του κόσμου από τις «προηγμένες» και «πολι­τισμένες» αποικιακές δυνάμεις, οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλι­στικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές.». Λένιν, στο ίδιο.

Δεδομένου του ότι οι «Πολιτείες» αυτές της Ευρωπαϊκής Ηπείρου, δηλαδή τα Ευρωπαϊκά Εθνικά κράτη, στην βάση του Καπιταλισμού, και ακόμα περισσότερο του Μονοπωλιακού -– Ιμπεριαλιστικού Καπιταλισμού, είναι και χωρίς την μεσολάβηση μιας όποιας «Ένωσης» τους, ακόμα και από μόνες τους αντιδραστικές, είναι εύλογο ότι εδώ ο Λένιν εννοεί ότι με την όποιας  Διακρατικής μορφής ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ «Ένωση» τους, αυτόματα νέα Επιπρόσθετη Αντίδραση έρχεται να προστεθεί πάνω στην ήδη υπάρχουσα. Αυτό δεν μπορεί να σημαίνει άλλο παρά την «ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία των πιο αρπακτικών, των πιο επιθετικών, των πιο ληστρικών κύκλων του χρηματιστικού κεφαλαίου», την Ενωμένη Ευρωπαϊκή Αντίδραση, εναντία στα Έθνη, τους Λαούς, την Κοινωνική Επανάσταση. Πρόκειται για μια ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ «Ένωση», που στον βαθμό που οι εξελίξεις σε ορισμένο χρονικό διάστημα δεν επιφέρουν την διάλυση της λόγω των αξεπέραστων «εσωτερικών» αντιφάσεων που περικλείει, θα διαλυθεί είτε μέσα από έναν Παγκόσμιο Πόλεμο, είτε μέσα από την Κοινωνική Επανάσταση. 

Ο Λένιν εδώ προβλέπει τον Φασισμό και όχι μόνο, αλλά προσδιορίζει και το Ευρωπαϊκό έδαφος της πρωταρχικής και κύριας εμφάνισης του.

«Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στις συνθήκες του καπιταλισμού θα ισοδυναμού­σαν με συμφωνία για το μοίρασμα των αποι­κιών. Στον καπιταλισμό όμως, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη βάση, άλλη αρχή μοιρασιάς, εκτός από τη δύναμη. Ο δισεκατομμυριού­χος δεν μπορεί να μοιράσει με οποιονδήποτε άλλον «το εθνικό εισόδημα» μιας καπιταλι­στικής χώρας παρά μόνο: «Ανάλογα με το κεφάλαιο» (κι ακόμη πρέπει να προσθέσουμε ότι το μεγαλύτερο κεφάλαιο θα πάρει περισ­σότερα απ' όσα του αναλογούν). Ο καπιταλι­σμός σημαίνει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και αναρχία στην παραγωγή. Το να κηρύσσει κανείς μια «δίκαιη» μοιρασιά του εισοδήματος σε μια τέτοια βάση είναι προυντονισμός, στενοκεφαλιά μικροαστού και φιλισταίου. Το μοίρασμα δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, παρά «σύμφωνα με τη δύναμη».». Λένιν, στο ίδιο. 

Αυτό σημαίνει ότι όλες οι Πολιτικές δυνάμεις που τάσσονται υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης σε συνθήκες Καπιταλισμού συντάσσονται στην πραγματικότητα με τον Φασισμό, και ακόμα ότι αν δεν αγωνίζονται το ίδιο, με συνέπεια με κάθε μέσον για να εμποδίσουν να λάβει χώρα αυτή η Προσωρινή Ένωση και δεν συνεχίζουν τον αγώνα με σκοπό την διάλυση της αν και όταν συντελεστεί και μετά, όχι μόνο δεν είναι δυνάμεις του στρατοπέδου της Ειρήνης, αλλά αντίθετα είναι αντικειμενικά συνυπεύθυνες για τον Πόλεμο που φέρει ως αναπόδραστη συνέπεια της αυτή η Προσωρινή Ευρωένωση.

Αλήθειες αμφισβητούμενες εξαρχής από τις «φιλισταϊικές» συνιστώσες των κάθε είδους «Λενινιστών» της Συριζαίικης «Ευρώπης των λαών», σε συνθήκες Καπιταλισμού … !!!!!!! 

«Η ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη είναι απόλυτος νόμος του καπιτα­λισμού. Από δω βγαίνει πως είναι δυνατή η νίκη του σοσιαλισμού στην αρχή σε λίγες ή ακόμη και σε μία μονάχα, ξεχωριστά παρμένη. καπιταλιστική χώρα. Το νικηφόρο προλετα­ριάτο αυτής της χώρας, απαλλοτριώνοντας τους καπιταλιστές και οργανώνοντας στη χώρα του την Σοσιαλιστική Παραγωγή, θα ορ­θωνόταν ενάντια στον υπόλοιπο κόσμο, τον καπιταλιστικό κόσμο, παίρνοντας μαζί του τις καταπιεζόμενες τάξεις των άλλων χωρών. ξεσηκώνοντας στις χώρες αυτές εξεγέρσεις ενάντια στους καπιταλιστές, δρώντας σε πε­ρίπτωση ανάγκης ακόμη και με στρατιωτική δύναμη ενάντια στις εκμεταλλεύτριες τάξεις και τα κράτη τους. Πολιτική μορφή της κοινω­νίας, όπου νικάει το προλεταριάτο, ανατρέπο­ντας την αστική τάξη. θα είναι η λαοκρατική δημοκρατία, που θα συγκεντρώσει όλο και περισσότερο τις δυνάμεις του προλεταριάτου του δοσμένου έθνους ή των δοσμένων εθνών στην πάλη ενάντια στα κράτη, που δε θα έχουν ακόμη περάσει στο σοσιαλισμό. Δεν είναι δυνατή η εξάλειψη των τάξεων χωρίς τη δικτατορία της καταπιεζόμενης τάξης, του προλεταριάτου. Δεν είναι δυνατή η ελεύθερη ένωση των εθνών στο σοσιαλισμό. χωρίς μια λίγο - πολύ μακρόχρονη, επίμονη πάλη των σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ενάντια στα οπι­σθοδρομικά κράτη.». Λένιν, στο ίδιο.  

Αυτές οι Λενινιστικές θέσεις, από Πολιτική άποψη, είναι ουσιαστικά, εμπράκτως αμφισβητούμενες, από τους «Αριστερούς», τάχαμου «Λενινιστές», αφού αν τις αποδεχόταν δεν θα συνίσταντο μετά των λοιπών μη «Λενινιστικών» συνιστωσών στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ.

 «Έτσι είναι οργανωμένη, στην εποχή της ανώτατης ανάπτυξης του καπιταλισμού, η κα­ταλήστευση ενός περίπου δισεκατομμυρίου πληθυσμού της Γης από μια χούφτα μεγάλες Δυνάμεις. Και είναι αδύνατο μέσα στον καπι­ταλισμό να υπάρξει διαφορετική οργάνωση. Να παραιτηθούν από τις αποικίες, από τις «σφαίρες επιρροής», από την εξαγωγή κεφα­λαίων; Το να σκέπτεται κανείς έτσι. σημαίνει ότι κατεβαίνει στο επίπεδο ενός παπά, που κάθε Κυριακή κηρύσσει στους πλουσίους το μεγαλείο του χριστιανισμού και τους συμβου­λεύει να δωρίζουν στους φτωχούς... αν όχι μερικά δισεκατομμύρια, τουλάχιστο μερικές εκατοντάδες ρούβλια το χρόνο.». Λένιν, στο ίδιο.

Τι γίνεται λοιπόν με τις σημερινές φαινομενικά «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης», στα πλαίσια της πρώην Ε.Ο.Κ και νυν Ε.Ε, που από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά έχουν απολέσει αυτές τις «σφαίρες επιρροής», δηλαδή το μεγαλύτερο μέρος του Αποικιακού και Νεοαποικιακού τους χώρου ;

Αυτό που συμβαίνει, στα πλαίσια της αντικειμενικής αδυναμίας τους να συγκρουστούν με τις Ε.Π.Α για την επανάκτηση των πρώην «σφαιρών επιρροής» τους, είναι η αποικιοποίηση των χωρών της - από άποψη Καπιταλιστικής Ανάπτυξης - Ενδοευρωπαϊκής Περιφέρειας ….

Τι λοιπόν εκφράζει Κοινωνικά, τι είναι τέλος πάντων, μέσα σε αυτές τις συνθήκες το «Κοινό» Ευρωνόμισμα ;

Καταρχήν είναι, όπως έξαλλου κάθε νομισματική μορφή του χρήματος «πύκνωση κοινωνικών σχέσεων» (Μαρξ).

Κοινωνικές σχέσεις που η πολιτική τους έκφραση είναι ο Ευρωφασισμός, και που σημαίνουν την επιβολή Καθεστώτων Φασιστικής Κατοχής καταρχήν στην Αποικιοποιούμενη, υστερούσα σχετικά σε Καπιταλιστική Ανάπτυξη, Ευρωπαϊκή Περιφέρεια.

Γι αυτό το Ευρώ, στην πλήρως αναπτυγμένη μορφή του, όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Περιφέρεια, είναι -  μεταξύ άλλων - και το κερασάκι στην τούρτα της αναβάθμισης της εξάρτησης σε χρεοκρατία, που οδηγεί στην μετατροπή των Περιφερειακών χωρών σε Αποικιοκρατούμενο χώρο, με εγκάθετα Κατοχικά Φασιστικά Καθεστώτα και εναλλασσόμενες κυβερνήσεις υπό την διεύθυνση του Ευρωφασιστικού Κέντρου.

Το να αρνούνται κάποιοι τον Φασιστικό Κοινωνικό - Πολιτικό χαρακτήρα αυτών των Καθεστώτων και Κυβερνήσεων, λόγω της ύπαρξης κοινοβουλίων και εκλογών, σημαίνει να καλλιεργούν αυταπάτες στις μάζες, να τις αποπροσανατολίζουν από την πραγματικότητα προς όφελος των Αρχουσών - Κυρίαρχων Τάξεων, να τις αφοπλίζουν ιδεολογικά και να τις οδηγούν σφάγια στον επερχόμενο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο των συνασπισμένων επιθετιστών του Φασιστικού Ευρωατλαντικού Ιμπεριαλισμού της Δύσης, ενάντια στους άλλους Λαούς και τα Έθνη που αντιστέκονται στην επέλαση του Παγκοσμιοποιητικού Φασιστικού Μεσαίωνα, με επικεφαλής το ηρωικό, δημοκρατικό και φιλελεύθερο Ρωσικό Έθνος.

«Για να ελεγχθεί η πραγματική δύναμη ενός καπιταλιστικού κράτους, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει άλλο μέσο εκτός από τον πόλεμο. Ο πόλεμος δεν αντιφάσκει στις βάσεις της ατομικής ιδιοκτη­σίας, αλλά είναι η άμεση και αναπόφευκτη ανάπτυξη αυτών των βάσεων. Στις συνθήκες του καπιταλισμού, είναι αδύνατη μια ισό­μετρη οικονομική ανάπτυξη των διαφόρων οικονομιών και των διαφόρων κρατών. Στις συνθήκες του καπιταλισμού, δεν μπορεί να υπάρχουν άλλα μέσα για την αποκατάσταση από καιρό σε καιρό της παραβιασμένης ισορ­ροπίας. εκτός από τις κρίσεις στη βιομηχανία και τους πολέμους στην πολιτική.». Λένιν, στο ίδιο.

Το να αρνούνται ακόμα τον Κατοχικό - Δοσιλογικό χαρακτήρα των Χρεοκρατικών Φασιστικών Καθεστώτων που προκύπτει από αυτή την διαδικασία στις χώρες της Ευρωπαϊκής Περιφέρειας, με το πρόσχημα ότι δεν αντιστέκονται, άλλα απεναντίας συνεργάζονται σε αυτήν την διαδικασία οι δοσίλογες Άρχουσες Τάξεις αυτών των χωρών, που οι ίδιες έχουν επενδύσει στο χρέος των Εθνών - Λαών τους, σημαίνει ότι βλέπουν την κοινωνική πραγματικότητα από την Ταξική οπτική γωνία των ίδιων των Αρχουσών – Κυρίαρχων Τάξεων. Καταρχήν των Ιμπεριαλιστικών Κυριαρχουσών Τάξεων, και κατ επέκταση των Δοσίλογων Αρχουσών Τάξεων των κατεχομένων - Ευρωφασιστοκρατούμενων πατρίδων τους. Αυτή είναι και η Πολιτική Ταξική τους θέση, όχι απλά και μόνο ως Δοσίλογων, αλλά ακόμα περισσότερο ως επικεφαλής Ιδεολόγων - απολογητών του Δοσιλογισμού.

Αρνούνται την Κατοχή, γιατί είναι υποχρεωμένοι να αρνηθούν και τον Φασισμό, από τα Κυνοβούλια του οποίου σιτίζονται, ως «Αριστεροί», «Αντιπολιτευόμενοι» μέχρι να γίνουν Συγκυβερνητικοί ή και Κυβερνητικοί, είτε, ακόμα χειρότερα, ως «Επαναστάτες», ή και «Κομμουνιστές» δωσίλογοι, που συμμετέχουν «νόμιμα», ως νομιμόφρονη, Καθεστωτικά Συμπολιτευόμενη, και κρυφίως Συγκυβερνούσα «Αντιπολίτευση», στα Καθεστώτα Φασιστικής Κατοχής, όντας συνιστώσες του Καθεστωτικού οντά, λαμβάνουσες «Νόμιμα» μέρος στην Νομή της Κατοχικής – Φασιστικής, Κυνοβολευτικής (και όχι μόνο, γιατί έχουμε και τις … έξω κυνοβολευτικές Μ.Κ.Ο, κλπ …)πίτας. 

Από αυτά εξηγείται και ο ψεύτικος «Διεθνισμός» όλων των «Αριστερών», των «Επαναστατών» και των «Κομμουνιστών» μας, όσο και η ποικιλότητα του στην ίδια πάντα Ταξική βάση. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ με το πρόσχημα της «Ευρώπης των Λαών», είναι «Διεθνιστικός» στην βάση της Ιμπεριαλιστικής - Φασιστικής Ευρωένωσης, και ταυτόχρονα το ίδιο «Διεθνιστής» αναφορικά και με τα όποια απότοκα της Παγκόσμιας Ιμπεριαλιστικής Πολιτικής, όπως η τυχοδιωκτική και δουλεμπορική τάχα «εργατική» μετανάστευση από τον τρίτο κόσμο στην Ευρώπη - και ειδικά στην περιφέρεια της -  της … ανεργίας ……. !!!!!!!!!!!!  

Από εδώ και πέρα, ο καθένας μπορεί να σκεφτεί μόνος του, για το ποιο είναι το Ταξικό περιεχόμενο της Πολιτικής υποστήριξης μιας πραγματικής – και ακόμα περισσότερο σε αυτήν την περίπτωση, που πρόκειται καθαρά περί μίας κατ’ ευφημισμόν και μόνο … - «Εργατικής» …. μετανάστευσης σε χώρες Ανέργων …..

Στον «Επαναστατικό» ΣΥΡΙΖΑ, την παρδαλή ΑΝΤΑΡΣΥΑ των ποικιλόχρωμων συνιστωσών, όπου όλοι σέρνονται στην ουρά του ΥΠΕΡ – Τροτσκιστικού ΣΕΚ και του Μισό – Τροτσκιστικού ΝΑΡ, έχουν γίνει ήδη «Όλοι Πακιστανοί», γιατί η αποστολή που ανατέθηκε στην ΥΠΕΡ - Τροτσκιστική «πρωτοπορία» τους, είναι η μεταμόρφωση της Ελλάδας σε Ευρωπαϊκό …. Πακιστάν …. !!!!!!! 

Από μέρους τους τέλος, οι ΒΡΕ ΚΕ ΚΕ δες του Περισσού, είναι ανοιχτά μονό υπέρ των Ιμπεριαλιστικών απότοκων, που για να μασκαρεύουν καλύτερα την Πολιτική Ταξική τους θέση υπέρ του γονικού Ιμπεριαλιστικού - Φασιστικού λησταρχείου, αναλαμβάνουν την συνολική υιοθεσία της απότοκης «ορφάνιας». Προφανώς για να ταιριάζουν τραγουδιστά : «Είχαμε περηφάνια, στην πίκρα την ορφάνια» …..

Πολύ βοηθά η εννοιολογική διαφθορά και το πέρασμα κοσμοπολίτικης Ιδεολογίας ως τάχα «Διεθνιστικής», μέσα από την διαστροφή της ίδιας της Εθνικής Γλώσσας, όπως η εννοιολογική απόρριψη των λέξεων Λαθρομετανάστευση και Λαθρομετανάστης, γιατί τάχα «δεν υπάρχουν λαθραίοι Άνθρωποι», και η ταυτόχρονη αναβάθμιση κάθε είδους τριτοκοσμικού τυχοδιώκτη σε «καταδιωκόμενο», ή ακόμα καλύτερα (σε «μετωπικό σχήμα») ….  «κυνηγημένο πρόσφυγα». Η κατάργηση όχι μόνο της Διαλεκτικής, αλλά ακόμα περισσότερο και του ίδιου του Ορθού Λόγου από ορισμένους, οι εμμονές τους να απευθύνονται συστηματικά στο Θυμικό  και όχι στην Συνείδηση, τους καταδεικνύει ως Ιδεολογικά ενεργούμενα του σύγχρονου Κοσμοπολίτικου Φασιστικού Ανορθολογισμού (Ιρασιοναλισμού) ….

Το λοιπόν, όλες οι «Αριστερές» μαζί, σκέτες, δηλαδή απλά και μόνο «Δημοκρατικές», κι από κοντά και οι πιο στολισμένες και πλουμιστές «Επαναστατικές» και «Κομ μουνιστικές», υιοθετούν τα απότοκα των Ιμπεριαλιστικών τοκετών, και στην συνεχεία κρύβει η καθεμία το δικό της μπάσταρδο, για να κράξει την φιλενάδα της ως μπασταρδού.

Όλος αυτός ο «Διεθνιστικός» εσμός, των «Αριστερά» μασκαρεμένων Κουίσλινγκς, ταυτίζεται με το Ευρωνόμισμα, με μονή εξαίρεση την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που ψιθυρίζει κατιτίς  για Εθνικό Νόμισμα, κάτι που σε συνδυασμό με τις θέσεις της για το Μεταναστευτικό, την ρίχνει σε μια αυτοαντίφαση, η οποία δεν δείχνει τίποτε άλλο, πέρα από το ότι είναι βολεμένη με το αδιέξοδο της μέσα στην υπάρχουσα κατάσταση και δεν έχει λόγο να ξεφύγει πουθενά πέρα από αυτήν, γιατί δεν υπάρχει όπως υπάρχει, πάρα μόνο για να εγκλωβίζει στους κόλπους της αυτούς που θα μπορούσαν να ξεφύγουν προς τα εμπρός, σε πραγματικά Επαναστατική κατεύθυνση. Όταν δέχεται κανείς να σέρνεται στην ουρά της Τροτσκιστοφασιστικής Πέμπτης Φάλαγγας, δεν μπορεί εκ των υστέρων να παραπονιέται για τη μοίρα του …. 

Οι ΒΡΕ ΚΕ ΚΕ δες μας ζητούσαν από το 2002 «να μην δαιμονοποιούμε το Ευρώ», ενώ τώρα μας λεν ότι το πέρασμα σε Εθνικό νόμισμα και «η έξοδος από το Ευρώ δεν συνιστά φιλολαϊκή λύση», καθώς προτιμούν να συμμετέχουν σε μία νομή στην βάση του Ευρώ, υπό καθεστώτος Ευρωφασιστικής Κατοχής.

Η είσοδος σε Εθνικό Νόμισμα, δεν σημαίνει αναγκαστικά «Επιστροφή στην Δραχμή» (τους), ένα καθαρά Μικροαστικό αίτημα, που πολύ βοηθά τους Σοσιαλφασίστες κάθε είδους να αντιπαρατίθενται υψώνοντας τις υποκριτικές Αριστερίστικες κορώνες τους, για να καλύψουν τα Ευρωαργύρια του Σοσιαλπροδοτικού Δοσιλογισμού τους, την προσχώρηση τους στον Ευρωφασισμό

Όπως αναφέρθηκε λίγο πριν, το Ευρώ, όπως και κάθε νομισματική μορφή του χρήματος συνίσταται ως, και συνιστά, «πύκνωση κοινωνικών σχέσεων» (Μαρξ).

Το νόμισμα όμως δεν μπορεί να λειτουργεί Κοινωνικά ούτε στην βάση των Καπιταλιστικών συνθηκών και όρων, αν δεν είναι ταυτόχρονα τόσο – και πρώτα - μέσον κυκλοφορίας, όσο και μέσον κεφαλαιοποίησης, έστω και – δευτερευόντως μόνο - με την μορφή του αποθησαυρισμού.

Στις σημερινές συνθήκες, και ήδη από αρκετόν καιρό πιο πριν, το Ευρώ τείνει να απολέσει την κύρια νομισματική λειτουργία του ως μέσου κυκλοφορίας και έτσι αδυνατεί να ισορροπήσει τις νομισματικές λειτουργίες στην συνολικότητα τους.

Και την ώρα που η Επανάσταση έχει την δυνατότητα να χτυπήσει την Ευρωφασιστική Ένωση, με ένα καίριο χτύπημα στην «πύκνωση» των «κοινωνικών σχέσεων» της, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και την εκ του Περισσού προς αυτήν την Φασιστική σφηκοφωλιά, «Διεθνιστική» …. Αρωγή … !!!!!!!!

Προφανώς γιατί ο «Διεθνισμός» ορισμένων «Αριστερών», «Επαναστατών», «Κομ μουνιστών» κλπ, που ανάγεται σε Ταξικά κοινό «Διεθνιστικό» …. ΑΡΙΘΜΗΤΗ …. (ο  διαφορετικός παρανομαστής του καθενός τους οφείλεται στην ιδιότυπη χαρακτηριστική Κομματικά αναδυόμενη οσμή που τους διαχωρίζει, ως διάφορα μεταξύ τους …… ΚΛΑΣΜΑΤΑ …. του Πολυεθνικού Κεφαλαίου … ) θεωρεί την προσχώρηση στο στρατόπεδο του Εθνικού νομίσματος, ως …. «Εθνικιστική» ……. !!!!!!!!!!!!!!!!! 

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ (ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ) :

" Οι επιβιώσεις του αστικού εθνικισμού φανερώνονται στην Ε.Σ.Σ.Δ και με τη μορφή του εθνικού μηδενισμού, του κοσμοπολιτισμού, και εκφράζουν την αδιαφορία, την απάθεια για τις τύχες της σοσιαλιστικής πατρίδας, της μεγάλης μας σοβιετικής πατρίδας. Η αντιπατριωτική ομαδούλα των κοσμοπολιτών της Ε.Σ.Σ.Δ σκεπαζότανε κάτω από τον μανδύα του " διεθνισμού ". Ο διεθνισμός όμως και ο κοσμοπολιτισμός είναι διαμετρικά αντίθετοι, όπως αντίθετα είναι και τα συμφέροντα του προλεταριάτου και της κεφαλαιοκρατίας.
Ο ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ είναι αντιπατριωτική αστικο-ιμπεριαλιστική ιδεολογία, που περιφρονεί τις καλύτερες, προοδευτικές, επαναστατικές και δημοκρατικές παραδόσεις των λαών, τον πολιτισμό τους..... 

Ο κοσμοπολιτισμός αρνείται τον εθνικό πολιτισμό, την εθνική κυριαρχία και ελευθερία για όλα τα έθνη και τις φυλές εξόν από ένα "καθολικό ", " υποδειγματικό ", " ανώτερο " έθνος και φυλή. 

Ο κοσμοπολιτισμός έγινε σήμερα ιδεολογικό όπλο για τους ιμπεριαλιστές των ΕΠΑ, που αποβλέπουν στην παγκόσμια κυριαρχία. 

Οι ιμπεριαλιστές, για να πραγματοποιήσουν τα επιθετικά τους σχέδια, να στερήσουν από τους λαούς την ελευθερία και ανεξαρτησία και να τους υποτάξουν στην κυριαρχία τους, προσπαθούν να αφοπλίσουν ιδεολογικά τους λαούς με την αντιπατριωτική ιδεολογία του κοσμοπολιτισμού "

ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ, Ακαδημία Επιστημών της Ε.Σ.Σ.Δ, Κρατικό Εκδοτικό Πολιτικής Φιλολογίας, 1950. Ελληνική έκδοση από την " Νέα Ελλάδα ", 1951. Σελίδα 569