Νατζέζντα Κρούπσκαγια: Γιατί η 2η Διεθνής υπερασπίζεται τον Τρότσκι; (04/09/1936)

Νατζέζντα Κρούπσκαγια: Γιατί η 2η Διεθνής υπερασπίζεται τον Τρότσκι; (04/09/1936)

“Ο Σοσιαλισμός δεν μπορεί να οικοδομηθεί με διαταγές από τα πάνω. Το πνεύμα του είναι ξένο προς τον τυπολατρικό-γραφειοκρατικό μηχανισμό: είναι μια ζωντανή και δημιουργική διαδικασία, χτίζεται από τον ίδιο το λαό” έλεγε ο Λένιν τις πρώτες μέρες της Σοσιαλιστικής Οκτωβριανής Επανάστασής μας (Τόμος 22ος, σ. 45).

Μιλώντας στις 6 Μάη 1919, στο 1ο Πανρωσικό Συνέδριο για την Εξωσχολική Μόρφωση, ο Λένιν έλεγε: “Αν αποκαλούμαστε κόμμα κομμουνιστών, τότε πρέπει να καταλάβουμε ότι τώρα, όπου έχουμε ξεκαθαρίσει με τα εξωτερικά εμπόδια, έχουμε συντρίψει τους παλιούς θεσμούς, έχουμε μπροστά μας, για πρώτη φορά, το πραγματικό καθήκον της προλεταριακής επανάστασης- την οργάνωση δεκάδων και εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων” (Τόμος 24ος, σ.272-273).

Όταν ο Λένιν πέθανε, οι μάζες ήρθαν κοντύτερα όσο ποτέ άλλοτε στο κόμμα. “Ο Λένιν δεν υπάρχει πια αλλά το έργο του ζει”. Τα χρόνια πέρασαν και βιώσαμε πώς η οργάνωση χιλιάδων και εκατομμυρίων εργατών αυξανόταν μέρα τη μέρα, εργατών οι οποίοι ενεπλάκησαν στη διοίκηση της χώρας, στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Ολόκληρος ο κοινωνικός ιστός της χώρας μας των Σοβιέτ άλλαξε. Από τις τάξεις των λαϊκών μαζών αναδείχτηκαν χιλιάδες οργανωτές. Το σταχανοφικό κίνημα είναι μια προφανής απόδειξη αυτού, το ίδιο είναι και η συνδιάσκεψη που διεξήχθη τον περασμένο χειμώνα μεταξύ των ηγετών του κόμματος και της κυβέρνησης και εργατικών οργανώσεων διαφόρων παραγωγικών τομέων, των κολχόζνικων, των εργατών, των χειριστών γεωργικών μηχανημάτων και άλλων συνεταιριζόμενων αγροτών οι οποίοι πέτυχαν μεγάλες αποδόσεις κλπ. Όλοι μπορούν να δουν πώς η φιλία μεταξύ των ανθρώπων μεγαλώνει στη βάση των διαφόρων οικονομικών οργανώσεων, πώς οι μάζες έχουν ανέβει πολιτιστικά. Οι μάζες μπορούν να δουν πώς πλήρως και ακούραστα ο σύντροφος Στάλιν αφιερώνεται σε αυτό το ιερό έργο, το έργο του Λένιν, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, πώς τα προχωρά μπροστά, για μια καλύτερη ζωή. Όλοι μπορούν να το δουν αυτό και τον πιστεύουν, περιβάλλεται από την εμπιστοσύνη και την αγάπη τους.

Οι Τροτσκιστές και οι Ζηνοβιεφικοί δεν σκέφτονταν τις μάζες. Δεν ζούσαν στην πραγματικότητα. Σκέφτονταν μόνο πώς να καταλάβουν την εξουσία ακόμα και σε συμφωνία με τη Γκεστάπο, με τους πιο φανατικούς εχθρούς της δικτατορίας του προλεταριάτου, επομένως αγωνίζονταν για να επαναφέρουν την αστική δομή και την καπιταλιστική εκμετάλλευση των εργαζόμενων μαζών στη χώρα των Σοβιέτ.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’20, υπήρχε μια συζήτηση για το ρόλο των συνδικάτων. Ο Λένιν είχε γράψει για τη θέση του Τρότσκι σε αυτό το θέμα, ότι “υπέπεσε σε πλήθος λαθών αναφορικά με τη βασική ουσία του ζητήματος της δικτατορίας του προλεταριάτου. Ακόμα και αν κανείς αγνοούσε κάτι τέτοιο, μπορούμε να ρωτήσουμε, γιατί δεν μπορούμε να εργαστούμε αρμονικά και φιλικά, κάτι το οποίο είναι τόσο απαραίτητο στη δεδομένη στιγμή. Αυτό οφείλεται στις διαφορές για τις μεθόδους προσέγγισης των μαζών, της κατάκτησης των μαζών, των σχέσεών μας με αυτές. Σε αυτό έγκειται η ουσία του ζητήματος.” (Τόμος 26ος, σ.66).

Και δεν είναι σύμπτωση το ότι ο Τρότσκι, ο οποίος ποτέ δεν κατάλαβε την ουσία της δικτατορίας του προλεταριάτου, του ρόλου των μαζών στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, πιστεύοντας ότι αυτός μπορεί να οικοδομηθεί απλούστατα με διαταγές από τα πάνω, τώρα βαδίζει στο δρόμο της οργάνωσης τρομοκρατικών δραστηριοτήτων εναντίον του Στάλιν, του Βοροσίλοφ και άλλων μελών του Πολιτικού Γραφείου που βοηθούν τις μάζες να οικοδομήσουν το σοσιαλισμό. Δεν είναι τυχαίο, επομένως, το ότι αυτό το μέτωπο χωρί αρχές των Κάμενεφ και Ζηνόβιεφ με τον Τρότσκι τους ώθησε βήμα βήμα στη βαθιά άβυσσο μιας ανήκουστης προδοσίας του έργου του Λένιν, του έργου των μαζών, των ιδανικών του σοσιαλισμού. Οι Τρότσκι, Ζηνόβιεφ, Κάμενεφ και όλη η συμμορία τους, συμμορία δολοφόνων, έδρασαν από κοινού με τους Γερμανούς φασίστες, συνήψαν συμφωνία με τη Γκεστάπο.

Να γιατί η χώρα ομόφωνα απαίτησε αυτά τα λυσσασμένα σκυλιά να εκτελεστούν. Διαβάζοντας για τις καταθέσεις τους στο δικαστήριο, οι εργάτες λένε: “ήθελαν να επαναφέρουν τη δικτατορία της αστικής τάξης. Ξέχασαν εμάς, τις μάζες. Ξέχασαν επίσης ότι ο σοσιαλισμός είναι ζωντανός: είναι δημιούργημα των μαζών”. Το ξέχασαν αυτό και μπήκαν στα πρωτοπόρα αποσπάσματα της αντεπαναστατικής αστικής τάξης.

Ήθελαν να προκαλέσουν αναταραχή στις τάξεις των μαζών, σκοτώνοντας το μυαλό και την καρδιά της επανάστασης- τον ίδιο το σύντροφο Στάλιν. Αυτό δεν συνέβη. Αυτή η απεχθής συμμορία αλητών εκτελέστηκε. Τώρα οι μάζες συσπειρώνονται γύρω από το κόμμα όσο ποτέ άλλοτε. Η αγάπη τους για το Στάλιν μεγάλωσε.

Ακόμα και οι άνθρωποι που δεν είναι μέλη του κόμματος γράφουν ότι είναι απαραίτητο να δημοσιεύονται τα έργα των Λένιν και Στάλιν ως συμπληρωματικό ανάγνωμα στις εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας.

Η κοινωνική συνείδηση, η δίψα γα γνώση μεγαλώνει. Έχει οικοδομηθεί ένα σχολείο στο Πούσκιν για ενήλικες. Είναι εκπληκτικό, τελειώνουν τώρα την οροφή, αυυτό μου είπε πρόσφατα ένας ανώτατος οικονομικός διευθυντής ο οποίος πριν από 40 χρόνια ήταν μαθητής μου σε μια Κυριακάτικη Απογευματινή σχολή. Είχε καθίσει στη φυλλακή, είχε επίσης δημιουργήσει μια κολεκτίβα ήδη από το 1918 στο χωριό από όπου καταγόταν και του είχε απονεμηθεί το “βραβείο του ενός εκατομμυρίου ρουβλίων” για το υποδειγματικό του έργο στο συνεταιριστικό αγρόκτημα όπου είχε διοριστεί διευθυντής.

Ναι, το σοσιαλιστικό οικοδόμημα μεγαλώνει και το ίδιο κάνουν και οι πολιτιστικές απαιτήσεις των μαζών. Πρέπει να ανταποκριθούμε σε αυτές τις απαιτήσεις, να ενισχύσουμε τα σχολεία για ενηλίκους, να διευρύνουμε το δίκτυό τους, την πρόσβαση στις βιβλιοθήκες, να οικοδομήσουμε κέντρα πολιτισμού, στέκια στα συλλογικά αγροκτήματ, μουσεία. Στην παρούσα φάση, πρέπει να δοθεί η μέγιστη σημασία στην ποιότητα της εκπαίδευσης, στις βιβλιοθήκες, στους αναγνωστικούς ομίλους και τα κέντρα πολιτισμού.

Με τους οργανωτές στις διάφορες παραγωγικές περιοχές, με τους συνεταιριζόμενους αγρότες, τους εργάτες, τους χειριστές γεωργικών μηχανημάτων, τους τευτλοκαλλιεργητές, κλπ. Όλοι μπορούν να δουν πώς στη βάση αυτών των οικονομικών οργανώσεων η φιλία μεταξύ του λαού ενισχύεται σε αυτή τη χώρα των Σοβιέτ, πώς οι μάζες ανέβηκαν πολιτιστικά. Και εκατομμύρια εργατών μπορούν να δουν πώς ανιδιοτελώς, πλήρως και ακατάπαυστα ο σύντροφος Στάλιν αφιερώνεται στο ζωτικό τους έργο, το έργο του Λένιν, το έργο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, πώς τις οδηγεί προς μια καλύτερη ζωή. Μπορούν να το δουν αυτό και πιστεύουν σε αυτό και τον περιβάλλουν με τη μέγιστη εμπιστοσύνη και αγάπη.

Έχουμε ήδη μια πλούσια εμπειρία σε αυτό τον τομέα. Καθ’ όλα τα χρόνια μετά την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, η βασική πρωτοβουλία στον τομέα του πολιτισμού έχει προέλθει από τους εργάτες και το ότι υπήρχαν περιοχές που υπέφεραν από μια καθυστέρηση αυτό οφειλόταν στο ότι πολλές δυσκολίες δεν λαμβάνονταν υπόψη, το “επιθυμητό” και το “προσδοκώμενο” θεωρούταν ήδη υπαρκτό. Τώρα έχουμε μάθει να βλέπουμε τη ζωή πιο συγκεκριμένα, να μισούμε τα υπολείμματα του παρελθόντος ακόμα πιο σφοδρά. Έχουμε δυναμώσει την κατανόησή μας ότι είναι απαραίτητο να αποκτήσουμε βαθύτεηρ και ευρύτερη γνώση και να μάθουμε να εφαρμόζουμε αυτή τη γνώση σωστά. Βλέπουμε ότι το έργο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού δεν αποδυναμώνεται ούτε στιγμή. Προχωρά όλο και πιο δυνατό και όλο και πιο αρμονικά.

Δεν είναι σύμπτωση το ότι η 2η Διεθνής διαλύεται, και η Τροτσκιστική-Ζηνοβιεφική συμμορία δολοφόνων βρίσκει την προστασία της εκεί στην προσπάθειά της να υπονομεύσει το λαϊκό μέτωπο. Οι Ντε Μπρουκέρ και οι Σιτρίν υποστηρίζουν κάθε είδους υπονομευτική δραστηριότητα που ασκούν οι εχθροί εναντίον της εργατικής τάξης της ΕΣΣΔ, του κόμματος και των ηγετών της. Είναι οι πρώτοι που φωνάζουν αντισοβιετικά συνθήματα, τα οποία εκφράζουν τον αστικό κόσμο.

Η 3η Διεθνής δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της πάλης με τη 2η Διεθνή. Η 2η Διεθνής διεξήγε μια βίαιη προπαγάνδα εναντίον της δικτατορίας του προλεταριάτου και της σοβιετικής εξουσίας με τη βοήθεια του αποστάτη Κάουτσκι και σία. Η 2η Διεθνής επιθυμεί να δικαιολογήσει και να υπερασπίσει το καπιταλιστικό σύστημα, να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων μαζών. Να γιατί υποστηρίζει τον πράκτορα της Γκεστάπο- τον Τρότσκι. Δεν της βγήκε, όμως.

Η χώρα μας των Σοβιέτ έχει καταστεί πανίσχυρη. Η σημαία του κομμουνισμού υψώνεται όλο και ψηλότερα, και προχωρά με σταθερά βήματα στο δρόμο που χάραξαν οι Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν.

Ούτε οι Τροτσκιστές, ούτε οι Ζηνοβιεφικοί ούτε η 2η Διεθνής θα είναι σε θέση να αποκρύψουν τα πραγματικά γεγονότα ή να πετύχουν στο να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργατών. Η ατμόσφαιρα έντασης που αναδύεται στο διεθνές στερέωμα, ο απειλητικός κίνδυνος του πολέμου- όλα αυτά οξύνουν την όραση των εργατών. Το Λαϊκό Μέτωπο των εργατών όλου του κόσμου θα μεγαλώνει και θα γίνεται ισχυρότερο.

Ιζβέστια, 4 Σεπτέμβρη 1936, φ.224

Μετάφραση από τα ρωσικά στα αγγλικά: Neelakhsi Suryanarayan

Πηγή: περιοδικό “Revolutionary Democracy”, Απρίλης 2011.

Πηγή:  http://parapoda.wordpress.com/